Autorka: Rose Hackman                                              Wydawnictwo Krytyki Politycznej

Pojęcie „pracy emocjonalnej” na pierwszy rzut oka kojarzy nam się z wysiłkiem, który musimy podjąć, aby rozpoznać swój własny sposób radzenia sobie z myślami, uczuciami czy generalnie stanem ducha. Tymczasem Rose Hackman opisuje nieco szersze ujęcie tego problemu. Z jej perspektywy tytułowa praca emocjonalna to zabiegi, które podejmują głównie kobiety w celu poprawy samopoczucia innych. Dotyczy to w takim samym stopniu relacji prywatnych, jak zawodowych. Pracę emocjonalną wykonuje więc matka pragnąca zaspokoić potrzeby swoich dzieci, żona starająca się łagodzić napięte relacje rodzinne, sprzedawczyni, która uśmiechem zaopatruje klienta czy choćby stewardessa dbająca o atmosferę na pokładzie samolotu.

To zjawisko z jednej strony typowe i przyjmowane za pewnik, z drugiej zaś niepodlegające krytycznej analizie jako niezasługujące na szczególną gratyfikację. Hackman przekonuje, że to kobiety od dziecka są na ogół wdrażane do podejmowania tego rodzaju zachowań, choć równocześnie nikt nie zauważa wysiłku, który w tę edukację muszą wkładać. Co więcej empatyczna postawa z założenia jest przypisywana właśnie kobietom jako nieomal genetyczne wyposażenie wpisane w ich płeć. Doświadczenie życiowe podpowiada nam również, że bez pracy emocjonalnej ludzkość byłaby w dużo gorszej kondycji niż jest, co samo w sobie musi oznaczać jej dużą wartość.

Autorka postuluje więc, aby problem poddawać głębsze refleksji, czego skutkiem mogłaby być poprawa relacji społecznych na różnych poziomach. Jest to niewątpliwie ważna kwestia, a ludzkość musi włożyć jeszcze wiele wysiłku w to, aby pracę emocjonalną doceniać w takim samym stopniu jak postawę pragmatyczną i racjonalną, którym przypisuje się zazwyczaj większą rolę w rozwoju gospodarczym czy cywilizacyjnym społeczeństw. Książka z pewnością godna uwagi. Oprawa miękka, klejona. Anna Karczewska