Autorka: Laura Evans                      Wydawnictwo Arkady

„Kryminalny atlas sztuki” to atrakcyjny wizualnie i tekstowo album; dobry zarówno do czytania, jak i pobieżnej lektury. Autorka pisze na wstępie, że badanie przestępczości związanej ze sztuką to „plotkowanie o historii”. Tyle że plotka ma tu znaczenie jak najbardziej pozytywne, służy celowi ewolucyjnemu. Ileż można się dowiedzieć o samej sztuce – choćby dzięki takiej publikacji jak ta właśnie prezentowana. Większa świadomość oraz większe docenienie to efekty uboczne lektury. Wiadomo jednak, że najbardziej fascynujący jest motyw przewodni podzielony na trzy kategorie: kradzieże, akty wandalizmu i fałszerstwa.

Rozdziały są krótkie, pozwala to na prezentację wielu przykładów z różnych czasów, ale zdecydowanie dominuje wiek XX. Dobór mógł być pewnie inny, niemniej sądzę, że bliskość czasowa opisanych zdarzeń ma znaczenie, wszystko wydaje się bardziej namacalne, czasem bardzo konkretne. Tak jest w przypadku kradzieży obrazu „Letni dzień” Berthe Morisot z Tate Gallery w Londynie w 1956 roku. Moment ucieczki złodzieja z obrazem niesionym pod pachą został uchwycony przez fotografa. Tytuł tego rozdziału brzmi „Irlandzki fart”, ponieważ wszystko skończyło się dobrze; łącznie dla złodziei. Było ich dwóch, a ojciec jednego z nich (uwiecznionego na wspomnianym zdjęciu) Paula Hogana piastował funkcję głównego doradcy premiera Irlandii, Eamona de Valery.

Całość czyta się z wypiekami na twarzy, choć wielu czytelników może mieć słabość do fałszerzy. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli tej grupy zawodowej John Myatt po latach aktywności, która zaprowadziła go na szczyty oszustw artystycznych, został konsultantem Scotland Yard do spraw fałszerstw. Aż przypomina się film „Złap mnie, jeśli potrafisz” Stevena Spielberga. Albo weźmy rozdział „Grunt to rodzinka” o niejakich Greenhalghach, którzy stworzyli „gang z ogrodowej szopy”. W tejże szopie dokonali setek perfekcyjnie dopracowanych fałszerstw, naśladowali nawet drobne pęknięcia, znali wszystkie techniki. Kronikarski styl autorki w połączeniu z tematem tworzy świetną kompozycję. Lekturę ułatwia skorowidz. Numery stron podane kursywą dotyczą ilustracji. Pozycja zawiera bibliografię. Oprawa twarda, szyta.