Autor: Santiago Roncagliolo
Wydawnictwo: ArtRage

Kolejna na liście książka uznanego peruwiańskiego pisarza i dziennikarza, który od ponad dwudziestu lat mieszka w Hiszpanii, to mroczna historia czwórki nastolatków dorastających w latach 90. w rozdartej wojną domową Limie; poprzednio: „Czerwony kamień” p. 13/2008.

Czterech wyobcowanych piętnastolatków, klasowych popychadeł, z męskiej szkoły średniej prowadzonej przez jezuitów, łączy swoje siły i zaczyna się buntować, przez co wpada w poważne problemy. Do paczki należą: Carlos, wychowujący się w liberalnej i niestabilnej rodzinie (jego rodzice ciągle się rozchodzą i wracają do siebie), Moco – handlarz kasetami porno, którego matka nie żyje, a ojciec jest alkoholikiem, Beto – wychowujący się w tradycyjnej rodzinie gej, który schronienia szuka w szkolnej bibliotece oraz Manu, wychowywany przez samotną matkę (jego ojciec, weteran wojny z Ekwadorem cierpiący na zespół stresu pourazowego, założył drugą rodziną).

Ich szkolne problemy zaczynają się od lekcji o narządach rozrodczych, podczas której Manu zadaje nauczycielce, konserwatywnej pannie Pringlin, pytanie, które wyprowadza ją z równowagi. Jeszcze tego samego dnia zostają oni przez nią przyłapani w toalecie na paleniu papierosa i parodiowaniu stosunku seksualnego z jej udziałem. Za prowodyra zostaje uznany Manu, jako że jest nowym uczniem, który został wyrzucony już z czterech szkół za różnego rodzaju wybryki. Chłopak chętnie bierze winę na siebie, mając nadzieję, że znowu zostanie wyrzucony. Panna Pringlin, jako surowa i zasadnicza wychowawczyni, jest jednak przekonana, że podczas karnych odsiadek uda jej się go zdyscyplinować i naprostować. Wkrótce dochodzi do kolejnych aktów buntu paczki nastolatków. Początkowo chcą oni tylko wkurzyć i upokorzyć znienawidzoną nauczycielkę, pokazując jej na przykład goły tyłek, później jednak, kiedy konflikt eskaluje, obmyślają plan zemsty. Realizując go sytuacja zaczyna im się wymykać spod kontroli. Wydarzenia, które rozegrały się w piwnicy nauczycielki, na zawsze odcisną na nich piętno.

Powieść ma formę swoistej spowiedzi każdego z bohaterów, którzy rekonstruują przed kamerą wydarzenia sprzed dwudziestu lat, na nowo mierząc się z przeszłością. Inicjatorem tego pomysłu jest Moco, samotny, zgorzkniały człowiek, który z nostalgią wspomina szkolne lata, kiedy jego życie na chwilę stało się jak film, a on czuł się jak prawdziwy bohater. Nagrania dawnych kolegów pomagają mu szczegółowo odtworzyć ważną dla niego historię. W opowieści jest sporo odwołań do różnych gatunków kina światowego. Pełno w niej też wulgarnych opisów seksualnych fantazji, masturbacji i inicjacji dojrzewających chłopców. W tle ukazana jest trudna peruwiańska rzeczywistość lat 90. Autor porusza tu tematy dotyczące przemocy, koleżeńskiej solidarności, lojalności, zbiorowej odpowiedzialności, depresji rodzica czy choroby nowotworowej. Pokazuje mechanizmy działania grupy, jak też motywy postępowania każdego z jej członków.

Trzymająca w napięciu, wielowarstwowa, znakomicie skonstruowana, mocna powieść z elementami thrillera. Okładka miękka, klejona. Polecam.