Autorka: Aleksandra Igras
Wydawnictwo: Seqoja

Debiutancki zbiór opowiadań Aleksandry Igras, absolwentki dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz VII edycji Kursu Pisania Powieści Kraków Miasto Literatury UNESCO.

Tom składa się z ośmiu historii dotykających tematu przemijania. Większość z nich osadzona jest na prowincji we wschodniej Polsce. Bohaterką opowiadania „Pokrzywy” jest czterdziestotrzyletnia Elżbieta, która co roku w dniu Wszystkich Świętych odwiedza groby dziadków na jabłoneckim cmentarzu. W dzieciństwie często spędzała u dziadków wakacje, które początkowo kojarzyły jej się z sielską wioską, dziadkowymi kajetami z wierszami i babcinymi bułkami z prodiża. Wszytko się zmieniło, gdy zaczęła dorastać, a podczas jednego z letnich pobytów doświadczyła przemocy ze strony upośledzonego umysłowo Waldka, z którym jeszcze rok wcześniej się bawiła i przyjaźniła. Zaczęła wtedy postrzegać wieś jako zacofane, nudne i okropne miejsce. Kilka lat później została tam zgwałcona i zamordowana jej wakacyjna koleżanka, co odcisnęło piętno na wszystkich, którzy ją znali. Elżbieta po latach chce zamknąć tę bolesną przeszłość.

W kolejnym opowiadaniu „Farciarze” poznajemy losy kilkorga mieszkańców Dąbrówki. Jeden z nich, dwudziestosiedmioletni Krystian, chce się wyrwać z tej zapyziałej wioski, a przede wszystkim z domu owdowiałej matki, która od lat spotyka się z pewnym pijaczyną. Jednak jego plany nowego życia w Irlandii niweczy nieszczęśliwy wypadek. Z kolei tytułowe opowiadanie „Mokra biel Bambino” przenosi nas do peerelowskich czasów, gdzie grupa dzieciaków z osiedla sprzedaje butelki po piwie, aby uzbierać na lody Bambino. Wyrusza po nie dwóch chłopaków wziętym potajemnie polonezem ojca jednego z nich. Przygoda ta kończy się tragicznie.

Bohaterowie opowiadań doświadczają wielu intensywnych emocji, mierzą się z trudami dorastania, konsekwencjami swoich wyborów, skomplikowanymi relacjami z drugim człowiekiem, czy też wydarzeniami, które zachwiały poczucie ich bezpieczeństwa. Niektórzy z nich zmierzają już ku starości i z tej perspektywy analizują kluczowe momenty swego życia, konfrontują się ze światem i próbują pogodzić się z losem. Autorka sugestywnie przedstawia wiejskie realia, odmalowuje prowincjonalne klimaty, obnaża problemy zaściankowej społeczności, pokazując złożoność ludzkiego losu.

Znakomicie napisane, niebanalne, pełne niedopowiedzeń, metafor i głębokich refleksji opowiadania. Niewielki format, okładka miękka, klejona. Polecam.