Autorka: Mira Suchowiejko Biuro Literackie
Biuro Literackie kojarzymy mocno z poezją i to dobrą poezją. Jeśli pojawiają się na naszych listach tomiki wierszy, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wywodzą się właśnie z tej oficyny. Tym razem jest inaczej. Za tytułem „Też się o ciebie boję” kryje się bardzo dobra, intymna powieść nagrodzona w konkursie „Połów. Prozatorskie debiuty 2024”. Autorka urodziła się w 1985 roku w Sofii, przez wiele lat pracowała w redakcjach zagranicznych polskich stacji tv, realizowała telewizyjne reportaże z Irlandii Północnej, Bułgarii czy Libanu. Teraz osiadła w lesie pod Warszawą. Na pewno łatwo go znaleźć. Nie zdobyłem informacji, czy proza Miry Suchowiejko jest autobiograficzna.
W gruncie rzeczy nie jest to ważne w kontekście książki, ponieważ tak czy inaczej mamy do czynienia z jednym z najbardziej przejmujących, przenikliwych portretów borykania się ze świadomością śmiertelnej choroby, w każdym razie z wysokim ryzykiem śmierci. Narracja przypomina diarystyczną relację z pierwszej ręki, na bieżąco. Strach chorej bohaterki ma naprawdę wielkie oczy. Poznajemy ją niedługo przed diagnozą, a potem do końca już – jakby powiedział ksiądz Kaczkowski – „szału nie ma, jest rak”. Nowatorskie studium doświadczania choroby nowotworowej stało się faktem za sprawą Miry Suchowiejko. Autorka odnalazła nowy język opowiedzenia o zagrożeniu w dziele – bezpośredni, jednocześnie wciąż literacki, subtelny, ironiczny, czasem mrocznie zabawny.
Gdy odlicza kolejne dni (np. 488 dni po diagnozie), czytelnicy mogą poczuć dreszcze. Nie wiedzą, co może czekać bohaterkę w kolejnym rozdziale. Suchowiejko poszerza jednocześnie pole znaczeniowe. Na wiele rozdziałów składają się wspomnienia bohaterki, które nie dotyczą samej choroby, a wychowania, dorastania, rodziny, miłości. No cóż, obecność w bibliotekach publicznych obowiązkowa. Potencjał tej książki jest prawie nieskończony: od konfesyjnego przez terapeutyczny po przyjemność bezkreśnie dobrego tekstu. Oprawa miękka, klejona.