Autorka: Jenni Jägerfeld
Wydawnictwo: Stara Szkoła

Poziom: BD III

Książka cenionej szwedzkiej pisarki, psycholożki, laureatki Nagrody im. Astrid Lindgren i Nagrody Broocmana to poruszająca, przesiąknięta emocjami powieść młodzieżowa o depresji i śmierci rodzica oraz o żałobie dziecka, ale też zabawna opowieść o przygodzie nastolatki ze stand-upem.

Opowiada historię dwunastoletniej Sashy, która mieszka razem z tatą w Sztokholmie. Jej mama miała depresję i popełniła samobójstwo. Dziewczynka tłumi w sobie ból, rozpacz i tęsknotę. Boi się smutnych myśli i emocji, bo nie chce stać się taka jak mama. Postanawia wyeliminować ze swojego życia wszystkie rzeczy, które jej się z nią kojarzą, między innymi długie włosy, czytanie książek, czarne ubrania, spacery po lesie, a przede wszystkim smutek i łzy. Tak powstaje jej siedmiopunktowy plan, który konsekwentnie realizuje, wprawiając często w konsternację swoich bliskich. Najwięcej czasu zajmuje jej odhaczenie ostatniego punktu z listy – wyrobić w sobie poczucie humoru i zostać stand-uperką. Tutaj pomocny okaże się jej wujek Ossi mający ADHD, który zapozna ją z prawdziwym komikiem.

Autorka skupia się na przeżyciach bohaterki, która sama próbuje poradzić sobie z trudnymi emocjami oraz zmierzyć się z przykrymi reakcjami otoczenia (jedna z koleżanek z klasy, kłócąc się z nią, mówi: „Ale nie wiedziałam, że jesteś aż tak zaburzona! Masz to w genach. Uważaj, żebyś nie skończyła jak twoja stuknięta matka” [s. 115]). Wzruszająco ukazuje relacje nastolatki z tatą, wujkiem, babcią i przyjaciółką, którzy bardzo ją kochają i wspierają. Ważną postacią okaże się też psycholożka, która pomoże jej poradzić sobie z traumą. W przejmującą historię autorka wplata wiele elementów komicznych oraz wątków humorystycznych związanych na przykład z perypetiami prezentowymi wujka Sashy czy nauką sztuki rozśmieszania ludzi. Bardzo polecam nie tylko młodzieży, ale też dorosłym czytelnikom. Oprawa miękka, klejona.

„Comedy Queen” została uznana za najlepszą szwedzką książkę dla dzieci i młodzieży 2018, otrzymała nagrodę Szwedzkiego Radia, była też nominowana do Augustpriset.

„Harry Potter nie narzekał.” [s. 89]