Autorka: Kiran Millwood Hargrave
Ilustratorka: Helen Crawford White
Wydawnictwo Literackie
Poziom: BD III

Angielska pisarka i poetka, autorka m.in. bestsellerowej „Dziewczynki z atramentu i gwiazd” (p. 9/19), przenosi młodych czytelników do średniowiecznej Sieny borykającej się z epidemią ospy i brakiem wody.

Tytułowa bohaterka Sofia mieszka wraz z mamą, młodszym bratem Erminem i przygarniętym krukiem Korvitem w kościanym domu w dawnej kaplicy cmentarnej usytuowanej na wzgórzu, z którego rozciąga się widok na całą Sienę. Jej mama jest niezwykle utalentowaną ossuartystką – tworzy misterne rzeźby, ozdobne przedmioty i imponujące konstrukcje z kości. Dziewczynka jest zafascynowana jej pracą i chętnie jej pomaga, ale od czasu wizyty pewnej nieznajomej ma zakaz wstępu do pracowni.

W dniu dwunastych urodzin dostaje od mamy kościany wisiorek z filigranową wieżą katedralną, drugi, jeszcze cenniejszy podarunek ma otrzymać po jej powrocie z miasta. Jednak mama już nie wraca, ponieważ zostaje zatrzymana przez straż pałacową. Na domiar złego wieczorem Sofia i Ermin zostają zabrani do sierocińca. Wkrótce jednak udaje im stamtąd uciec. Trafiają do podziemnych tuneli ciągnących się pod całą Sieną, w których natrafiają na wskazówki zostawione przez ich mamę. Chcą jak najszybciej do niej dotrzeć, ale cały czas depcze im po piętach zakonnica z sierocińca, która okazuje się kapitanem straży księżnej Serafiny. W dodatku towarzyszący im chłopiec Ghino, który ma twarz oszpeconą ospą, wprowadza ich w zasadzkę. Rodzeństwo musi pokonać wiele przeszkód, w tym ukrytą rzekę, oraz stawić czoło strażnikom, księżnej i armii srok, aby uratować mamę, ale też dzieci z sierocińca uwięzione w wieży. Sofia odkryje również rodzinne tajemnice i własne moce.

Autorka wykorzystuje w swej opowieści motyw walki dobra ze złem, niezwykle sugestywnie przedstawia dość mroczny świat, łącząc realizm z magią i baśnią. Na przykładzie dzielnej nastoletniej bohaterki zachęca młodych czytelników do tego, aby nigdy nie wątpili we własne siły. Porusza też tematy dotyczące kłamstwa, więzi rodzinnej, wybaczenia, ślepej miłości i oceniania ludzi po wyglądzie.

Porywająca, wyrazista, klimatyczna, znakomicie napisana i skonstruowana powieść młodzieżowa. Spodoba się też dorosłym czytelnikom. Książka zawiera sceny przedstawiające cierpienie i śmierć. Okładka twarda, szyta. Bardzo polecam. Poprzednio na liście: „Wyspa na końcu świata” p. 20/2020.