Autorka: Natasha Farrant
Wydawnictwo: Dwukropek
Poziom: BD III

Druga odsłona perypetii wielodzietnej rodziny Gadsbych autorstwa brytyjskiej pisarki; poprzedni tom: „Czas po Iris” p. 13/2022. Seria ma formę pamiętnika wrażliwej, a przy tym zabawnej nastolatki Bluebell, która rejestruje życie codzienne swojej rodziny, kręcąc krótkie filmy kamerą i pisząc pamiętnik w laptopie (jej wpisy z pamiętnika przeplatają się z transkrypcjami filmików).

W tej części bohaterowie są o rok starsi (Flora ma 17 lat, Bluebell – 14, Twig – 11, a Jasmine – 9), a w ich życiu pojawiają się nowe miłości, tajemnice, problemy i wyzwania. Jasmine po stracie siedmiu szczurów, które nieopatrznie wypuścił z klatki pochłonięty pisaniem powieści tata, przynosi do domu znalezione na cmentarzu osierocone kocięta. W dodatku w tajemnicy przed rodzicami bierze udział w konkursie Londyńskiego Stowarzyszenia Poetyckiego, no cóż – dla osób powyżej szesnastego roku życia. Z kolei Flora potajemnie chodzi na przesłuchania do przedstawienia, co ma surowo zabronione z powodu egzaminów końcowych.

Dużo miejsca w fabule zajmuje tytułowy temat dotyczący miłości Flory – są tu romantyczne chwile, pocałunki, rozstania i powroty. Rozbudowany jest też wątek rodzinny chłopaka Flory, Zacha, którego nieobecna mama ma problemy psychiczne, a opiekujący się nim dziadek przebywa w szpitalu z powodu wylewu. Nasza autorka pamiętnika i kamerzystka również przeżywa zawirowania miłosne. Ledwo zaczyna chodzić ze swoim przyjacielem Jakiem, ten staje się milczący i ją ignoruje. Gdy z nim zrywa (w dość ostentacyjny sposób – oblewając go w kawiarni koktajlem), on zaczyna ze zdwojoną siłą zabiegać o jej względy. Perypetie uczuciowe nie omijają też jej młodszego brata Twiga, który stara się zaimponować pewnej dziewczynie wykorzystującej go do opieki nad swoim małym bratem. Jakby tego wszystkiego było mało, to okazuje się, że rodzina Gadsbych ma się wkrótce powiększyć.

Jeden z zabawniejszych wątków związany jest ze „złotymi radami” przyjaciółki Bluebell, Dodi. Powraca też wątek tragicznej śmierci (przed czterema laty) siostry bliźniaczki Bluebell. Na końcu książki zamieszczony jest krótki wywiad z autorką.

Napisana z niezwykłą lekkością i poczuciem humoru, ciepła, życiowa powieść obyczajowa dla młodzieży. Okładka twarda, szyta. Polecam (również czytelnikom dorosłym).