Autorka: Elżbieta Sieradzińska                                Wydawnictwo Marginesy

Tej autorki nie trzeba przedstawiać; zwłaszcza w środowisku bibliotekarskim. Poprzednio gościła na liście z książką „Wanda Rutkiewicz. Jeszcze tylko jeden szczyt” (p. 21/2018). Elżbieta Sieradzińska pozostaje wierna górskim klimatom. W najnowszej publikacji przenosi czytelników do historycznych Alp, które skrywają wiele tajemnic z przeszłości. Autorka odtwarza przebieg sześciu odrębnych dramatycznych wydarzeń. Łączy je jeden wspólny mianownik: przestrzeń. Zarówno wspomnienia z akcji ratowniczych, rekonstrukcja dramatów, jak i wątki poboczne cechuje rozbudowana faktografia. Istotny wpływ na odbiór treści ma swego rodzaju dramaturgia. Autorka podrzuca czytelnikowi intrygujący wstęp do danego wydarzenia, po czym robi pauzę i przechodzi do opisu na przykład hodowli bernardynów w klasztorze św. Bernarda. Takie informacje rzutują na efekt końcowy. Czytelnik wie już bardzo dużo o genezie pewnych wypadków, co czyni lekturę o tragedii na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda (rok 1937) jeszcze bardziej pasjonującą. A przecież to raptem jeden rozdział. Pozostała piątka jest równie dobra. Elżbieta Sieradzińska odkrywa kulisy raczej nieznanych powszechnie dramatycznych historii, które rozegrały się kiedyś w majestatycznej scenerii. Jedna z nich zawiera wątek ojczyźniany poprzez postać polskiego Żyda, Henryka Joachima Muckenbrunna, który zginął w nieodzownie tajemniczych okolicznościach w 1956 roku. Wiadomo, że literatura górska przeżywa od kilku lat rozkwit. Prezentowana pozycja mieści się wśród najlepszych książek w tym gatunku i zarazem najmniej hermetycznych. Na końcu wybrana bibliografia. Oprawa miękka, klejona.