Autor: Dave Eggers                                                        Ilustracje: Shawn Harris                                          Wydawnictwo Widnokrąg

Poziom: BD II

Akcja opowieści rozgrywa się chyba w Ameryce, blisko brzegu oceanu, w świecie zwierząt. Miejsce zresztą jest fikcyjne, a żadne ze zwierząt nie jest rzeczywiste. Ponadto zwierzęta nie symbolizują ludzi, lecz są po prostu sobą. Narratorem jest pies o imieniu Johannes. Jego matka była psem domowym, codziennie karmionym i często głaskanym. Żyła bezpiecznie w zaciszu domostwa swoich właścicieli, a kiedy zaszła w ciążę i nadszedł czas rozwiązania poszła do lasu i w dziupli jednego z drzew czekała, aż potomstwo przyjdzie na świat. Potem wybrała jednego szczeniaka, o imieniu Leonard, i zabrała do domu, a jej ludzcy opiekunowie byli zachwyceni maleństwem. Ale resztę miotu zostawiła w dziupli na łaskę losu. Tą resztą były suczki Janie i Joanie oraz samce, Steven i właśnie Johannes. Przez pierwsze tygodnie karmiło je inne zwierzę, nie pamiętają dokładnie czy był to pies, lis czy może szop. Jedna z suczek uważała, iż była to sowa, a druga, że wiewiórka.

Dzięki temu psiaki dożyły do okresu względnej samodzielności, po czym same zdobywały pożywienie, najczęściej wśród śmieci wyrzucanych przez ludzi. Jadły resztki frytek, hamburgerów i hot dogów, a popijały nie dopitymi sokami i napojami gazowanymi. Dawały sobie radę, rosły i nie narzekały. Johannes był dumny, że nie znajduje się na niczyim utrzymaniu. Cieszyła go wolność. Boskością było dla niego Słońce, a chmury jej posłańcami. Ale już deszcz był jedynie deszczem. Książka opowiada o przygodach Johannesa i jego rodzeństwa wśród innych zwierząt. Zwykle są to przyjaciele, wzajemnie sobie pomagający. W parku za ogrodzeniem żyją Bizony, mówiące o sobie, że żyją od milionów lat. Są jednak w niewoli i bohater opracowuje plan jak je z niej wydostać. W międzyczasie zostaje porwany przez ludzi i zabrany do samochodu. Porywaczami są dwaj mężczyźni i kobieta, złodzieje, pragnący wykorzystać go do swoich celów.

Ale Johannesowi udaje się uciec dzięki pomocy przyjaciół: mew Bertranda i Yolandy oraz wiewiórki Soni. Po powrocie do lasu nadal tworzy plan uwolnienia Bizonów. Znajduje sojuszniczkę w Helene, kozie z dużego stada, które następnego ranka ma zostać załadowane na statek. Johannes postanawia zaangażować do tego przedsięwzięcia swoich licznych pomocników, dla których nie ma rzeczy niemożliwych. „Czujne Oko i rzecz niemożliwa” jest wzruszającą, pełną empatii i miłości powieścią o naszych czworonożnych i skrzydlatych braciach. Franciszkańska akceptacja życia zgodnego z naturą idzie w parze z humorem i radosnym klimatem. Relacje pomiędzy bohaterami obfitują we wzajemne ciepło i harmonijne współistnienie. Zagrożenie dla nich stanowią nie inne zwierzęta, ale ludzie. Fabuła kończy się zawieszeniem losów bohaterów, którzy sprzeciwiają się śmierci i postanawiają iść naprzód. Bo żyć, to znaczy iść naprzód. Przed siebie. Ku nieznanemu. Książka bardzo wartościowa. Oczywiście polecam. Oprawa twarda, szyta. Piotr Kitrasiewicz