Autor: Cezary Borowy                                             Wydawnictwo TBR

Cezary Borowy w 2019 roku wydał książkę pt. „Spowiedź Hana Solo. Byłem przemytnikiem w Indiach” (do nas nie dotarła; otrzymała m.in. nagrodę im. Macieja Kuczyńskiego za najlepszą debiutancką książkę podróżniczą oraz Nagrodę Magellana przyznawaną przez „Magazyn Literacki KSIĄŻKI”).

Opisał w niej szalone trzy lata życia z lat osiemdziesiątych, które spędził w Indiach, działając jako przemytnik. Teraz kontynuuje niejako ten wątek, ale nie czyni tego na tyle bezpośrednio, aby książki musiały być czytane razem. Można oddzielnie, ponieważ „Przemytniczki złotych kości” to odrębna opowieść z perspektywy kobiet, Polek, które skusiła wizja indyjskich dolarów za przeszmuglowane złoto, zwane „żółtkiem”. Anna Lotówka, Francuska, Szachistka, Mata Hari, Basia Obserwatorka. Tak się tutaj nazywają, nieoficjalny klimat nielegalnych działań został bezbłędnie zachowany, ale autor musiał się trochę natrudzić, aby dotrzeć po latach do bohaterek, wydobyć z nich wspomnienia.

Udało się odkryć naprawdę dużo, bo w grę wchodzą również relacje epistolarne, tj. listy pisane przez Annę Lotówkę z Tihar Jail, największego więzienia w Azji Południowej. I jak Borowy przemycał głównie elektronikę, tak dzielne matki Polki przede wszystkim złoto, co oznaczało duże większe ryzyko wpadki, a następnie odsiadki. Przy okazji czytelnik pozna całe multum technik przemytu (np. w butach) oraz bogate, wielobarwne tło świata Wschodu.

Szkoda, że Borowy zaczął pisać tak późno (rocznik 1960), ale tym razem porzekadło „lepiej późno niż wcale” nabrało prawdziwego charakteru i kolorytu. Znakomita lektura, służy zarówno w celach rozrywkowych, jak i poznawczych. Pozycja zawiera bibliografię i zdjęcia. Oprawa miękka, klejona. Bardzo polecam.