Autorka: Piret Raud
Wydawnictwo: Finebooks
Poziom: BD I

Książka uznanej estońskiej ilustratorki i pisarki to zadziwiająca, surrealistyczna opowieść o Uchu, zainspirowana historią Vincenta van Gogha.

Gdy Ucho zostaje oddzielone od głowy (wskazówek dotyczących jej właściciela dostarczają ilustracje), czuje się zagubione i osamotnione. Jest tak przerażone swoją nową sytuacją, że całkiem traci głowę, wydaje mu się bowiem, że bez „głowy” jest nikim. Próbując odnaleźć sens swojego istnienia, odkrywa, że ma talent do słuchania innych.

Najpierw spotyka żabę i cierpliwie wysłuchuje jej skrzeczącego śpiewu. Następnie ze współczuciem słucha przepełnionej tęsknotą opowieści słonia, a później – ze zrozumieniem – szczerych wyznań zająca. Wkrótce staje się cenionym w całej krainie słuchaczem. Przybywają do niego różne stworzenia, które zwierzają mu się ze swoich trosk i zmartwień. Ucho czuje się coraz bardziej potrzebne i szczęśliwe. Pewnego dnia jednak pojawia się u niego pajęczyca, która sączy kłamstwa i jadowite słowa o innych, owijając go swoją siecią nienawiści. Na szczęście z pomocą przychodzą mu przyjaciele. Bohater przekonuje się, że dzięki nim może poradzić sobie nawet w najtrudniejszej sytuacji. I to właśnie oni są mu potrzebni do szczęścia, a nie „głowa”.

Uwagę czytelnika przyciągają niesamowite, pobudzające wyobraźnię, surrealistyczne ilustracje w pomysłowy sposób pokazujące złożoność bohaterów. Autorka w tej głębokiej opowieści podkreśla znaczenie empatii i życzliwego słuchania innych. W sugestywny sposób pokazuje też, jak plotki, szkalowanie i przykre słowa ranią drugiego człowieka, są przyczyną jego bólu i strachu.

Oryginalna, skłaniająca do myślenia książka. Okładka twarda, szyta. Polecam.

Poprzednio na liście: „Emma kocha różowy!” p. 21/21.