Autor: Øyvind Torseter
Wydawnictwo: Format

Poziom: BD I-II (ale właściwie dla każdego)

Pierwsza na naszej liście w pełni autorska książka norweskiego ilustratora, twórcy komiksów i pisarza, który ma na koncie m.in. Bologna Ragazzi Award i Jugendliteraturpreis oraz nominację i finał Nagrody im. Hansa Christiana Andersena. „Dziura” to propozycja z pogranicza komiksu i książki obrazkowej.

Autor błyskotliwie wykorzystał prosty chwyt, polegający na dosłownym przedziurawieniu całej książki – dziura ma pół centymetra średnicy, została umieszczona niemal w centrum okładki i każdej ze stron, i oczywiście jest jednym z głównych bohaterów opowieści. Drugi to sympatyczna uczłowieczona mysz (lub jakiś inny gryzoń), żyjąca w wielkim mieście.

Gdy zawiązuje się akcja, gryzoń właśnie wprowadza się do nowego mieszkania i w czasie pierwszego posiłku zauważa dziurę-intruza, która, odkryta, zaczyna uciekać po całym domu, a w końcu robić na złość myszy, która, nie bez problemów, łapie zbiega do pudełka (aby uzyskać, bardzo naturalny, efekt ruchu, Torseter, przesuwa po prostu kolejne rysunki w stosunku do dziury).

Nasz bohater rusza przez miasto, by, jak się przekonamy, oddać dziurę naukowcom (po drodze wcieli się ona m.in. w balonik, dziurkę w nosie, obiektyw kamery czy oko przechodnia).

Badacze przeprowadzą na intruzie testy, które niewiele wykażą i dziura zostanie schowana w laboratoryjnych archiwach – nie na długo jednak, bo czmychnie stamtąd i wróci do mieszkania głównego bohatera, prowokując pytania, np. o to, czy brak nie stanowi jednak ważnej części życia.

Kreska Torstera jest delikatna, ale pewna. Autor ma w graficznym arsenale sporo efektownych chwytów – m. in. minimalistyczne uproszczenie, zabawę z portretem inspirowaną abstrakcją, wysmakowane gry kolorystyczne; jego rysunkom nie brakuje też humoru.

„Dziura” prawie obywa się bez słów (jest zaledwie kilka komiksowych dymków), co pozwala lepiej pracować czytelniczej wyobraźni. Tom wydany bardzo starannie. Okładka twarda, szyta.