Autorzy: Ewa Pągowska, Adam Nyk
Wydawnictwo: Muza

„Jak rozmawiać z dziećmi o narkotykach, żeby to miało sens?” – pytanie zadaje dziennikarka, specjalizująca się w tematach rodzicielstwa i zdrowia psychicznego a odpowiada doświadczony socjolog i terapeuta uzależnień. Oczywiście nie tylko to jedno pytanie pojawia się w tekście, pada ich o wiele więcej – wszystkie zebrane przez autorkę od rodziców nastoletnich dzieci bądź sformułowane na podstawie własnych obaw oraz przemyśleń. Okazuje się, że uzależnienie od narkotyków obrosło wieloma stereotypami, które mogą zgubić zarówno młodzież, jak i dorosłych, pragnących uchronić tych pierwszych przed zagrożeniem. Publikacja porządkuje ogrom mitów i funkcjonujących w społeczeństwie przekonań, informuje, czym i dlaczego najczęściej odurzają się współczesne nastolatki a z niepokojem trzeba przyznać, że mają do dyspozycji cały wachlarz możliwości nie tylko w postaci nielegalnych środków, także substancji łatwo dostępnych i względnie niedrogich. Czytelnik dowie się z książki po czym poznać, że dziecko coś bierze, jak zareagować na to fatalne odkrycie, jak i gdzie szukać pomocy (mowa tu o procesie terapii i funkcjonowaniu ośrodków leczenia uzależnień), gdzie nie szukać winnych i – co najważniejsze – jak rozmawiać z młodym człowiekiem, zanim ten w ogóle zdecyduje się sięgnąć po narkotyk.

Publikacja stanowi rzetelne kompendium wiedzy, ukazuje obraz współczesnej narkomanii i zawiera cenne wskazówki dotyczące tego, co zrobić, gdy nasze dziecko lub osoba z jego otoczenia zażywa. Książka przyda się każdemu, kto zastanawia się, w jaki sposób ugryźć temat narkotyków, by zostać odebranym na serio i przemówić do wyobraźni oraz rozsądku młodego człowieka czyli mówiąc w skrócie: pomóc, ostrzec, wyedukować lub po prostu ocalić. Zadanie nie jest łatwe. Adam Nyk bardzo słusznie zauważa, że dzisiejsi nastolatkowie żyją w innej rzeczywistości niż poprzednie pokolenie, borykają się z innymi problemami i nowymi zagrożeniami. Szokujące są podane w tekście dane statystyczne, dotyczące kontaktu młodzieży z używkami, lecz „To nie moje” nie ma szokować, ma wspierać i to zadanie z pewnością wypełni, o ile trafi do rąk czytelnika. Zdecydowanie i stanowczo polecam zakup tej pozycji bibliotekom publicznym i pedagogicznym. Oprawa miękka, klejona.