Autorka: Taylor Jenkins Reid
Wydawnictwo: Czwarta Strona

Najnowsza powieść bestsellerowej autorki „New York Timesa”. Pisarka przenosi czytelnika do lat osiemdziesiątych XX wieku w niebanalne miejsce, bo do Centrum Lotów Kosmicznych NASA. Główna bohaterka powieści, astrofizyczka Joan Goodwin, rozpoczyna szkolenie na astronautkę, co jest niewątpliwym sukcesem. Kobiety nie latały w kosmos nigdy wcześniej. Niebo nad nami było zarezerwowane wyłącznie dla mężczyzn, którzy całkowicie zdominowali zawody związane z lotnictwem czy inżynierią kosmiczną. Jednak nadchodzi czas zmiany. Nie tylko Joan zostaje członkiem NASA, obok niej pojawiają się także inne bohaterki: Donna, Lydia i nieco enigmatyczna Vanessa. Kobiety muszą mierzyć się z dyskryminacją bardziej lub mniej ukrytą pod niewybrednymi żartami czy komentarzami kolegów. Oczywiście nie każdy męski bohater powieści zasługuje na krytykę – nie o patriarchacie tu mowa, stanowi on po prostu element tła epoki. Autorka zresztą kreuje wiele pozytywnych, męskich postaci. Niezależnie od płci wszyscy uczestnicy szkolenia, którzy wraz z Joan przygotowują się do kosmicznych lotów bardzo zżywają się ze sobą, tworząc niemal rodzinne relacje. Niektórzy z nich nawiązują romanse, innym będzie dane poczuć prawdziwą miłość. Przytrafia się to właśnie Joan, niestety jej uczucie nie ma warunków do rozkwitu i raczej nie zyska akceptacji otoczenia, bo wykracza poza heteronormatywny model. Relacje międzyludzkie ukazane w powieści w ogóle wydają się dość skomplikowane. Siostrzana miłość łącząca Joan i Barbarę zawiera ciężar oczekiwań i nieoczywistych zobowiązań. Bohaterka pomaga młodszej siostrze w wychowaniu córeczki a więź, która łączy ją z małą Frances wzrusza i wnosi wiele ciepła do książkowej fabuły. Wątek ukazuje bohaterkę w nieco innym świetle a rozwój związanych z nim wydarzeń pozwala na poznanie kolejnych, ukrytych zakamarków jej duszy. Trzeba przyznać, że autorce udaje się stworzyć znakomite literackie postacie, złożone, pełne zagadek i niespodzianek. Bohaterowie są mocną stroną utworu, podobnie jak sposób prowadzenia narracji i zarządzanie napięciem. Powieść rozpoczyna się dramatycznie awarią promu kosmicznego, przebieg akcji ratunkowej przeplatają retrospekcje – finał bardzo emocjonujący (nie zdradzę nic więcej). Warto zwrócić uwagę na tło, przybliżenie pracy astronautów oraz funkcjonowania agencji NASA. Pisarka uchyla przed czytelnikiem drzwi do świata ludzi kochających gwiazdy. „Atmosferę” można nazwać opowieścią o wielkiej pasji i marzeniach, o odkrywaniu siebie i przekraczaniu granic, które wyznacza nam świat, ale też tych, które narzucamy sobie sami. Świetna, oryginalna, wciągająca, porządnie napisana historia – kawałek naprawdę dobrej literatury. Gorąco polecam. Oprawa miękka, klejona.