Autorka: Małgorzata Węglarz                                              Wydawca: Muza Warszawskie Wydawnictwo Literackie

Ta książka może być przełomem dla tematyki funeralnej na miarę „Jestem śmierć” Elisabeth Helland Larsen, która ułaskawiła kostuchę na potrzeby dzieci. Małgorzata Węglarz (I raz na liście) – absolwentka literaturoznawstwa amerykańskiego na UJ, twórczyni kanału POEst Mortem w serwisie YouTube (nazwa nieprzypadkowa; autorka uwielbia Edgara Allana Poe) – przedstawia ją czytelnikom dorosłym, którzy zapewne chcieliby rozwiązać zagadkę nieśmiertelności.

Co możemy zrobić ze świadomością śmierci – zdaje się pytać Węglarz. Wielu z nas lubi rzucić okiem na zdjęcie zwłok znanego artysty, kogoś w rodzaju Pabla Escobara, nad którego ciałem fotografowali się członkowie Search Bloc lub obejrzeć filmik z katastrofy. Fakt, że sami umieramy, pozostaje w oddaleniu. Autorka odsłania kulisy funkcjonowania w Polsce branży pogrzebowej: od grabarzy, przez balsamistów, po właścicieli zakładów i osoby zatrudnione w hospicjach. Podstawę książki stanowią rozmowy właśnie z nimi, a otwiera je arcyciekawy wywiad z Krzysztofem Wolickim (prezesem Polskiego Stowarzyszenia Pogrzebowego).

Myślę, że większość Polaków nie wie, iż Ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych pochodzi z 1959 roku; będąca de facto kalką ustawy z lat trzydziestych. Zgroza… Najwyższa pora zająć się umieraniem również na obradach sejmu, najwyższa pora nie czynić ze śmierci tematu tabu. Takim trendom służy też pandemia koronawirusa, która uwypukla jeszcze bardziej znaczenie pracy wykonanej przez Węglarz. Niektóre partie książki są szokujące: zbieranie kawałków mózgu po samobójstwie popełnionym przez wybuch granatu niech odegra rolę przykładu.

Wszystkie rozmowy poprzedza błyskotliwa narracja autorki. Rzeczywistość śmierci w bardzo szerokim wymiarze. Poprzez lekturę prezentowanej książki możemy oswoić przemijanie łącznie z jego efektem ostatecznym. Pozycja zawiera przypisy. Oprawa miękka, klejona.