Autor: Eric Varden
Wydawnictwo: W drodze

Erik Varden to norweski duchowny katolicki, trapista, od 2019 roku biskup-prałat Trondheim. Pochodzi z niepraktykującej rodziny luterańskiej. Pod wpływem polskiego salezjanina, Tadeusza Hoppego SDB, zdecydował się na chrzest w obrządku katolickim, który przyjął w 1993 roku. Studiował w Paryżu i w Cambridge, gdzie uzyskał doktorat. W 2002 roku, po studiach, wstąpił do opactwa trapistów w Mount Saint Bernard w Anglii. Studiował teologię patrystyczną na Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie. Był wykładowcą na Papieskim Ateneum św. Anzelma w Rzymie. W 2015 roku został opatem macierzystego klasztoru.

W książce opisuje swoją drogę duchową. Z dzieciństwa zapamiętał historię rolnika, który był w obozie niemieckim podczas wojny i na jego ciele widoczne były blizny, świadczące o strasznym cierpieniu, jakiego doznał ze strony innych ludzi. Varden jako młody chłopiec zaczął interesować się drugą wojną światową. Czytał dużo książek i lubił chwalić się swoją wiedzą. Odczuwał jednak pewną pustkę, brak sensu istnienia. Dopiero muzyka Mahlera pomogła mu zrozumieć istotę życia. Pojął, że nie jest sam i nic, co robi nie jest na próżno. Można stawiać czoła życiu, nie popadając zarazem w przygnębienie lub szaleństwo. Doznawane na świecie udręki są ogarnięte nieskończoną dobrotliwością, nadającą im określony sens.

Ojciec Varden opisuje pamięć. Pamiętanie to jego zdaniem porzucenie swego miejsca cumowania i wyruszenie w otwarte morze, ze wszystkimi zagrożeniami i uniesieniami z tym się wiążącymi.

Autor pokazuje jak uczyć się pamiętać. Inspiracji do swoich rozważań poszukuje przede wszystkim w Biblii, ale także w poezji Stiga Dagermana i Anny Achmatowej, tekstach Jana Kilmaka, siedemnastowiecznych obrazach, rzeźbach i żywotach świętych takich, jak św. Serafin z Sarowa.

Lektura odkrywa przed czytelnikiem głębię przeżyć religijnych i szeroki zakres wiedzy autora.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.