Autorka: Anna Goc                                                        Wydawnictwo Dowody na Istnienie

Publikacja Anny Goc, nagradzanej dziennikarki i redaktorki “Tygodnika Powszechnego”, to reportaż, dzięki któremu słyszący odbiorca jest w stanie wyobrazić sobie (oczywiście tylko w pewnym stopniu), jak wygląda życie w rzeczywistości pozbawionej dźwięków.

Autorka, pokazując swoje sprawne pióro porusza wiele aspektów związanych z codziennym funkcjonowaniem osób niesłyszących. Podawane przez nią przykłady niejednokrotnie wywołują zdziwienie, czy też podobne reakcje wynikające z nieświadomości istnienia problemów, z jakimi mierzą się głusi. A można wymieniać ich całe mnóstwo, począwszy od niemożliwości wykonania niektórych zadań (jak np. nauka języka polskiego w przypadku osób głuchych od urodzenia i związane z tym trudności komunikowania różnych potrzeb), skończywszy na wykluczeniu ze społeczeństwa.

Jednym z bohaterów reportażu jest programista, inicjator kampanii społecznych i działacz na rzecz osób głuchych. Dziennikarka przywołuje historię Bartosza Margańca i fragmenty prowadzonego przez niego bloga – na którym ówczesny student matematyki niezwykle obrazowo opisywał odczucia towarzyszące powolnemu procesowi odkrywania dźwięków po decyzji o wszczepieniu implantu ślimakowego – podsumowując rozdział znamiennymi słowami obecnie pięknie mówiącego po polsku i słyszącego coraz lepiej aktywisty: “Jednak przez ten cały czas udawałem kogoś, kim nie byłem. Urodziłem się głuchy, jestem głuchy i głuchy umrę (…) Wśród słyszących czułem się inny” (s. 33).

Podczas lektury “Głuszy” rodzi się zatem pytanie, czy stawiane (często nadludzkie) głuchym dzieciom wymagania, których spełnienie będzie oznaczało umiejętność poruszania się po świecie słyszących zawsze ma sens i czy uczyni je szczęśliwymi?

Książka wydana w utwardzanej, szytej oprawie; na końcu bibliografia.