Autor: Vincenzo Latronico
Wydawnictwo: Czarne

Anna i Tom, bohaterowie powieści „Do perfekcji” Vincenzo Latronico, to pracująca w tzw. przemyśle kreatywnym para. Czytelnik poznaje ich, kiedy mają po dwadzieścia parę lat i przeprowadzają się do Berlina w poszukiwaniu bardziej ekscytującego życia. Cel zostaje osiągnięty – bohaterowie zamieszkują w ładnym, modnie urządzonym mieszkaniu w powoli gentryfikującej się dzielnicy, to, co kiedyś było ich hobby płynnie zmienia się w ich pracę, czas wolny spędzają w towarzystwie podobnych do siebie znajomych pochodzących z różnych części świata w klubach, kawiarniach, galeriach sztuki i innych tego typu miejscach. Żyje im się dobrze, interesująco i zupełnie inaczej niż żyło się ich rodzicom, a nawet niż żyje się ich rówieśnikom, którzy zostali w rodzinnym mieście. Niestety w ten model życia wpisana jest pewna tymczasowość.

Po kilku latach w będących już po trzydziestce bohaterach coś zaczyna pękać. Praca, wokół której zbudowali swoje życie, daje im coraz mniej przyjemności, a Berlin niepostrzeżenie bardzo się zmienił – według nich na gorsze. Anna i Tom odczuwają coraz bardziej naglącą potrzebę zmienienia czegoś w swoim życiu, nie bardzo wiedzą jednak, co mogłoby to być. Niby chcieliby poszukać w nim czegoś prawdziwego, ale przyzwyczajeni do instagramowej perfekcji są rozczarowani ilekroć przytrafia im się coś takiego – prawdziwe są przecież także porażki czy trudy dnia codziennego. Na domiar złego bohaterowie coraz bardziej czują, że nie są już młodzi i tak bardzo na czasie jak byli jeszcze niedawno – w końcu po nich zdążyło już przyjść następne pokolenie, zainteresowane podobnymi, ale jednak innymi rzeczami.

Pod względem literackim ta skromna objętościowo, nominowana do prestiżowej nagrody Międzynarodowego Bookera książka nawiązuje to słynnych „Rzeczy” Georgesa Pereca – wydanej w połowie lat sześćdziesiątych, a dziś już klasycznej powieści o dwojgu młodych ludzi, których horyzont wyznacza chęć stworzenia dla siebie niby „idealnego” życia, pozbawionego jednak głębszych potrzeb i aspiracji. Latronico postanowił po prostu „Rzeczy” zaktualizować, umieścić podobne postaci we współczesnych realiach. Okazuje się, że nie tak wiele się znowu zmieniło. Mało tego: prawdopodobnie dziś podobna narracja opisuje większą liczbę ludzi niż latach sześćdziesiątych XX wieku.

Osoby należące do podobnego pokolenia co bohaterowie, które w dodatku prowadzą podobne do nich życie, ta powieść może zaboleć (a chyba o to w tego typu literaturze chodzi). „Do perfekcji” niektórym odbiorcom może się spodobać, innym pewnie mniej, ale sądzę, że warto mieć tę książkę w bibliotece – choćby dlatego, że w kategorii „literatura piękna” to jak na razie jedna z najgłośniejszych powieści, które w tym roku ukazały się w Polsce. Oprawa miękka, ze skrzydełkami.