Autorka: Jurga Vilė
Ilustracje: Akvilė Magicdusté
Wydawnictwo: Widnokrąg
Poziom czytelniczy: BD I

Baśniowo-malarska opowieść o chłopcu żyjącym nad brzegiem morza, który pewnego dnia zaprzyjaźnia się z ośmiornicą. Trzeba przyznać, że ma ku temu jak najlepsze predyspozycje – już jego dziadek, miejscowy dziwak, choć był rybakiem tak samo jak większość mężczyzn w tych okolicach, odmawiał wyławiania ośmiornic, ponieważ twierdził, że to wyjątkowo inteligentne zwierzęta. Ośmiornica, z którą zaprzyjaźnia się bohater zdecydowanie jest inteligentną istotą – nie tylko potrafi mówić, ale nawet pomaga chłopcu w odrabianiu lekcji (mniej więcej to miałem na myśli określając tą opowieść mianem baśniowej – bynajmniej nie zatrzymuje się ona na realizmie). Niestety w pewnym momencie w wiosce pojawia się Delegat – bardzo ważny gość, który życzy sobie spróbować tradycyjną miejscową potrawę zwaną „zieloną nogą”. Jak nietrudno się domyślić, żeby przyrządzić to danie potrzebna jest macka ośmiornicy… Czy Delegatowi uda się zjeść wymarzone danie? A może ośmiornica Pulpa ocali swoją mackę? Zamiast spoilować, zdradzę tylko, że ważną rolę w drugiej części tej historii odgrywają również obdarzone niemal ludzką świadomością pająki, a na samym końcu w wiosce powstaje Klub Miłośników Ośmiornic i „zielona noga” na dobre znika z jadłospisów.

Dużą zaletą publikacji duetu litewskich autorek są ilustracje. O ile się nie mylę, powstały one techniką akwareli (a może to gwasz?) i stanowią właściwie pojedyncze obrazy – w dodatku bardzo udane, choć utrzymane w stylistyce przypominającej sztukę naiwną i oczywiście dopasowane do gustów młodszych odbiorców. Zakup „Mojej przyjaciółki ośmiornicy” można polecić. Nie jest to może „must have” w każdej bibliotece, ale z drugiej strony ta nieco ekscentryczna opowieść może się spodobać tym młodszym czytelnikom, którzy lubią używać wyobraźni. Oprawa twarda, szyta. Duży format.