Autorka: Maria Paszyńska
Wydawnictwo: Filia

Jest rok 1995. Daniel i Jagoda są młodym małżeństwem i snują plany na przyszłość. Dziadek Jagody, a zarazem jej najbliższy żyjący krewny, dostaje diagnozę alzheimera i podejmuje decyzję: przenosi się do domu opieki, zaś swoje warszawskie mieszkanie daruje wnuczce. Jagoda ma je sprzedać i następnie kupić takie, które będzie w większym stopniu odpowiadało jej wspólnym planom z Danielem. Warunek jest tylko jeden: musi zrobić porządek w ogromnej domowej biblioteczce dziadka. Podczas tej pracy Jagoda natyka się w jednym z woluminów na tajemniczą dedykację – od Róży. Kim jest Róża i skąd wzięła się tak duża poufałość, w końcu w tamtym czasie dziadek Jagody był już mężem babci. Jagoda domaga się od dziadka wyjaśnień i w zamian otrzymuje barwną opowieść o czasach krótko po Powstaniu Warszawskim.

W tym momencie rozpoczyna się także właściwa opowieść. Traktuje ona o dzielnych warszawskich bibliotekarzach, którzy na przełomie 1944 i 1945 roku starają się ocalić od zniszczenia jak najwięcej książek i dokumentów. Ryzykują życiem, by zachować świadectwa przeszłości i zarazem część dziedzictwa narodowego i dorobku kulturowego miasta. Jest wśród nich Róża, kobieta krucha fizycznie, lecz pełna wewnętrznej siły i jest mężczyzna, który po latach stanie się dziadkiem Jagody, ale na razie jest straumatyzowanym wojną człowiekiem, którego los w dramatycznych okolicznościach rozłączył z żoną. Jak można się domyślić, walczący we wspólnej sprawie bohaterowie stają się sobie bliscy.

„Bibliotekarka z Warszawy” to zręcznie napisana obyczajowa powieść historyczna. Jej fabuła jest wprawdzie dziełem wyobraźni Marii Paszyńskiej, ale opartym na kwerendach dotyczących prawdziwych wydarzeń – heroiczny zryw warszawskich bibliotekarzy naprawdę miał miejsce. Z naszej perspektywy istnieją więc co najmniej dwa mocne argumenty, by książkę pozyskać: po pierwsze opowiada ona o bibliotekarzach, a po drugie jest to opowieść, która powstała na kanwie prawdziwej historii Warszawy. „Bibliotekarkę z Warszawy” można zatem polecić – sądzę, że książka powinna znaleźć swoich czytelników. Oprawa miękka, klejona, ze skrzydełkami.