Autor: Krzysztof Szujecki                                               Wydawnictwo: Księży Młyn Dom Wydawniczy

Najnowsza książka historyka sportu, eksperta portalu sportowahistoria.pl. Poprzednio na liście: „Sportsmenki. Pierwsze polskie olimpijki, medalistki, rekordzistki” (p. 23/20). Bardzo fajna, atrakcyjnie wydana publikacja nie o sporcie akurat. Szujecki spróbował czegoś nowego.

Na kartach prezentowanej książki przypomina dziesięć sylwetek przedwojennych przedsiębiorców, prawdziwych rekinów ówczesnego biznesu. W słowie wstępnym autor kreśli słuszne uwagi co do przewagi wspomnień polityków i artystów międzywojnia (ewentualnie sportowców). Elity gospodarcze odeszły w niemal totalne zapomnienie. Szujecki dowiódł, że był to błąd. Wybrał szalenie intrygujące życiorysy i je przypomniał, ograniczając się do najważniejszych faktów podanych w życzliwy sposób dla nieprzytłoczonego czytelnika.

Zaczyna od polskiego obywatela Kane’a, czyli magnata prasowego – Mariana Dąbrowskiego. W opisie postaci zawsze doprowadza historie do końca, tak aby uwypuklić znaczenie dla ich dalszego rozwoju wybuch II wojny światowej i lata powojenne. Nie brakuje anegdot, które są solą tego typu pisarstwa. Dąbrowski chciał wydać córkę za Jana Kiepurę. Śpiewak wykonywał nawet o północy serenady. Śpiewać każdy może, ale na nic się to zdało.

Ciekawie w lekturze wypada rozdział o Jakubie Mortkowiczu, parającym się między innymi działalnością wydawniczą. To u niego Bolesław Leśmian miał wydrukować „Klechdy polskie”. Mortkowicz jednak miał wiele krytycznych uwag, a wobec tego faktu twórca „Dusiołka” uniósł się honorem i stwierdził, że Mortkowicz „rozzuchwala się coraz bardziej i lubi swoje handlowe wrzody wystrajać w szaty znawstwa i artyzmu”.

Chcę jednak podkreślić równy poziom całości. Na potrzeby recenzji wspomniałem o dwóch postaciach, ale dobrze oddających charakter książki. Szujecki skorzystał z bibliografii, wspomnień bohaterów i osób z nimi związanych. Świeża lektura, ciekawe spojrzenie na II RP. Oprawa twarda, szyta.