Archiwum kategorii: LITERATURA POPULARNONAUKOWA I NAUKOWA

„Koniec świata”

Autor: Bryan Walsh
Wydawnictwo: Czarna Owca

 

Bryan Walsh przez piętnaście lat pracował jako korespondent zagraniczny, dziennikarz i redaktor magazynu „Time”. Zbierając informację do artykułów, dużo podróżował. Pisał między innymi o epidemii SARS i globalnym ociepleniu. „Koniec świata” to jego pierwsza książka przetłumaczona na język polski. Autor przedstawia historię naszej planety. Pokazuje jak na przestrzeni miliardów lat kilkakrotnie dochodziło do masowego wymierania, wskutek zmian klimatycznych. Przyczyną mogło być zderzenie Ziemi z asteroidą lub erupcja wulkanów. Dzisiaj to człowiek jest największym zagrożeniem, twórcą broni jądrowej, sprawcą nadmiernej emisji dwutlenku węgla do atmosfery.

Autor opisuje rozwój epidemii koronawirusa SARS i zaniedbania rządu Hongkongu w informowaniu i ochronie obywateli. Okazuje się, że nic w dziejach nie zabiło więcej ludzi niż wirusy, bakterie i pasożyty. Szansą jest biotechnologia, która pozwala podporządkować naturę. Ale tutaj także przypadek, błąd ludzki może spowodować katastrofę. Żądza odkrywania może obrócić się przeciwko człowiekowi. Autor zastanawia się czy mamy środki przetrwania, schronienia, alternatywne źródła żywności. Czy w kosmosie jest dla nas inne miejsce do życia?

Bryan Walsh przywołuje wyniki badań naukowych, relacjonuje wystąpienia konferencyjne, powołuje się na opinie ekspertów. Książka jest napisana przystępnym językiem.  Może zainteresować czytelników poszukujących informacji o zmianach klimatu i zagrożeniach egzystencjalnych. Oprawa miękka, klejona.

Więzienie było moim domem. Więzienie i instytucje totalne w literaturze polskiej

Autorka: Laura Quercioli Mincer
Wydawnictwo: Sic!

 

Laura Quercioli Mincer jest profesorką literatury i kultury polskiej na Uniwersytecie Genueńskim, autorką monografii „Ojczyzny ocalonych. Powojenna literatura żydowska w Polsce i we Włoszech”.

Publikacja ma naukowy charakter. Stanowi przegląd tekstów poruszających więzienną tematykę. Autorka omawia polską twórczość autobiograficzną, powstałą w przedziale czasowym od schyłku XIX wieku do czasów współczesnych. Przygląda się realiom więziennym, moralnym strategiom przetrwania, etosowi i więziennej biurokracji. Odróżnia literaturę więzienną od obozowej. Uważa, że te dwa miejsca różnią się poziomem okrucieństwa, strukturą przestrzenną i ideą resocjalizacji.

Laura Quercioli Mincer przywołuje wspomnienia Marii Konopnickiej, która wiele czasu poświęcała na odwiedziny w kobiecym oddziale warszawskiego więzienia na Pawiaku, a także w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Zaowocowało to powstaniem cyklu opowiadań, które stały się prototypem reportażu literackiego. Kolejne rozdziały autorka poświęca Zofii Nałkowskiej, która w 1923 roku przystąpiła do Towarzystwa Pomocy Uwolnionym z Więzień. Wizytę w więzieniu w Grodnie opisała w opowiadaniach i pamiętnikach.

Autorka książki analizuje kolejne teksty polskich pisarzy. Przygląda się twórczości Urka Nachalnika, Sary Nomberg-Przytyk, Aleksandra Morgenbessera, Juliana Stryjkowskiego, Aleksandra Wata, Janusza Korczaka, Stefana Wyszyńskiego, Kazimierza Moczarskiego i Andrzeja Stasiuka. We wszystkich rozdziałach nawiązuje do literatury naukowej związanej z tematem badań. Powołuje się na Goffmana, Racamier’a, Duncana i Faucault’a. Kilkakrotnie wskazuje na zachowania homoerotyczne pisarzy, odwołuje się do problemu płci kulturowej i ruchów LGBT.

Dla Laury Quercioli Mincer ważne jest pochodzenie pisarza, poglądy polityczne, relacje rodzinne, status społeczny, przemiana, która dokonuje się w nim pod wpływem doświadczeń więziennych, zdolność do przetrwania, rodzaj buntu, buty i ciętej ironii skierowanej do oprawców. Książka jest napisana przystępnym językiem. Prezentuje ciekawy punkt widzenia na literaturę polską. Oprawa miękka, klejona.