Autor: Andrzej Zawada
Wydawnictwo: Warstwy

ndrzej Zawada jest krytykiem, eseistą, historykiem literatury, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego, autorem między innymi książek „Gra w ludowe”, „Dwudziestolecie literackie”, „Mit czy świadectwo?”, „Literackie półwiecze 1939–1989”.

Omawiana publikacja to zbiór esejów i mniejszych form literackich z lat 2011–2020. Niektóre z nich były publikowane w czasopismach literackich i społeczno-kulturalnych, w „Kwartalniku Artystycznym”, „Nowych Książkach”, „Przeglądzie Politycznym” i ”Znaczeniach”.

Autor omawia dokonania najwybitniejszych polskich pisarek i pisarzy, m.in.: Olgi Tokarczuk, Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig, Jarosława Iwaszkiewicza, Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza, Mirona Białoszewskiego, Juliana Kornhausera czy Stefana Chwina. Teksty Zawady są osobistą refleksją na temat znaczenia literatury. Autor przytacza różne opinie na temat znanych twórców. Pokazuje jak pisarze, poeci są uwikłani w konflikty społeczne i polityczne. Podlegają zbyt łatwej ocenie.

Eseistyczna narracja Zawady przeplata się z fragmentami zapisków z notatnika, które dostarczają wielu cennych informacji o współczesnej polskiej i europejskiej kulturze. Autor patrzy z dystansem. Stara się dotrzeć do czytelnika, rezygnując z naukowego języka i górnolotnych porównań. Publikację można polecić czytelnikom interesującym się historią polskiej literatury. Oprawa miękka, szyta, spis pierwodruków.