Autor: Marcin Antosz
Wydawnictwo Muza
Marcin Antosz jest maszynistą i autorem bloga. Pisze o kolei i pracy maszynisty zrozumiałym dla wszystkich językiem. Prowadzi składy osobowe na Dolnym Śląsku. O takiej pracy marzył od dziecka.
Nie pochodzi z rodziny kolejarskiej, wiec trudno mu było przedrzeć się przez skomplikowany system kwalifikacji i otrzymać licencję maszynisty. Gdy wreszcie zdał egzamin, musiał znaleźć pracodawcę, który przez dwa będzie go szkolił, płacąc jednocześnie najniższą pensję krajową. W tym czasie mógł jedynie przyglądać się pracy swoich kolegów. Dopiero gdy uzyskał licencję pozwolono mu samodzielnie prowadzić pociąg.
Antosz wprowadza czytelnika w świat kolejowych zwyczajów, powiedzonek, żartów i anegdot. Opisuje zagrożenia, przepracowanie i stres. Nie wszyscy wytrzymują presję psychiczną. Po wypadku na torach, wiele osób rezygnuje z tej pracy. Droga hamowania rozpędzonej lokomotywy jest bardzo długa, a wciśnięty hamulec i sygnał dźwiękowy to jedyne co może zrobić maszynista, gdy widzi na torach bawiące się dzieci.
Ten zawód wymaga wielkiego poświęcenia. Dawniej był kojarzony z pewnym prestiżem. Kolejarze mieli lepszy dostęp do deficytowych towarów, kartek żywnościowych. Dostawali przydziały na mieszkania, dorabiali przewożąc drobne przesyłki. Dodatkowym atutem były wczasy w ośrodkach kolejowych. Dzisiaj spółki PKP nie cieszą się już takim uznaniem, a według przyjazdu pociągu nie można regulować zegarków.
Ciekawym uzupełnieniem omawianej książki są zdjęcia, zrobione z okna lokomotywy. Przedstawiają zabytkowe dworce, malowniczo położone stacje i tory przecinające dzikie, leśne ostępy. Publikacja spodoba się miłośnikom kolei. Jest rodzajem dziennika, relacji z trasy, ale też poradnika dla osób planujących związać swoje życie zawodowe z kolejnictwem.
Polecam. Opraw miękka, klejona.
