Ogarnij tarczycę

Autorki: Kamila Bogucka, Lidia Wójcik
Wydawnictwo Agora

Autorki poradnika, Kamila Bogucka i Lidia Wójcik od lat dzielą się swoją wiedzą na temat chorób tarczycy w mediach społecznościowych. Obie mają za sobą długoletnią walkę z chorobą, więc oprócz wiedzy teoretycznej, dzielą się z czytelnikiem także własnymi doświadczeniami. Kobiety są dyplomowanymi coucherkami, a za pomocą tej książki chcą zmotywować czytelników do walki o swoje zdrowie. Zapewniają, że życie z chorobami tarczycy nie musi być uciążliwe, a wyeliminowanie przykrych objawów choroby jest możliwe.

W poradniku nakłaniają do zmiany stylu życia na zdrowszy, tzn. do stosowania diety redukującej stan zapalny, wspierający funkcjonowanie tarczycy (podają nawet przykładowe przepisy), zachęcają do suplementacji witamin i minerałów, do zadbania o swoje zdrowie psychiczne i zredukowanie stresu na co dzień. Jak twierdzą, przepracowanie traum i nauka radzenia sobie ze stresem pozytywnie wpływa na zdrowie układu hormonalnego. Ponadto, zachęcają do regularnych badań, podają dokładne informacje, o jakie skierowania poprosić lekarza jeszcze przed wizytą u specjalisty. Pokrótce opisują także, jak funkcjonuje praca tarczycy, lecz nie zagłębiają się w ten temat zbytnio. Nie jest to przecież książka medyczna, tylko poradnikowa. Natomiast ilość wiedzy zawartej w książce wystarczy, by lepiej rozumieć swoje ciało i wyniki badań. Autorki skupiają się na holistycznym podejściu do zdrowia, wskazują nieoczywiste zależności pomiędzy zdrowiem psychicznym, a fizycznym, a także wpływy czynników środowiskowych na ogólny stan zdrowia.

Treść książki będzie wartościowa zarówno dla pacjentów, jak i dla lekarzy, ponieważ pokazuje złożoność problemu i doświadczenia pacjentek od lat leczących tarczycę. Polecam ten poradnik wszystkim, którzy borykają się z nadczynnością, niedoczynnością tarczycy lub chorobą hashimoto. Statystyki wskazują, że takich osób jest bardzo dużo, dlatego uważam, że warto mieć tę lekturę w swojej bibliotece. Oprawa miękka, klejona.

Dziewczyna o mocnym głosie

Autorka: Abi Daré
Wydawnictwo: Muza

 

 

 

Debiut literacki nigeryjskiej autorki mieszkającej od kilkunastu lat w Wielkiej Brytanii i piszącej po angielsku to poruszająca historia ubogiej dziewczyny z małej wioski w Nigerii, która pragnie odmienić swój smutny, pełen cierpienia los.

Bohaterka powieści, czternastoletnia Adunni, tęskni za zmarłą mamą, która była jej światłem i zawsze ją wspierała. To ona rozbudziła w niej miłość do nauki i wiarę, że dzięki uczeniu się zdobędzie własny mocny głos i lepsze życie. Teraz jednak marzenia nastolatki zostają brutalnie przerwane, ponieważ ojciec sprzedaje ją lokalnemu taksówkarzowi, starszemu mężczyźnie mającemu już dwie żony i cztery córki, który oczekuje, że kolejna żona urodzi mu upragnionego syna.

Gdy dochodzi do tragedii w tej poligamicznej rodzinie, przerażona Adunni ucieka i trafia do wielkiego domu bogatej właścicielki sklepu z tkaninami w Lagos (Wielkiej Madam). Pracuje tam jako pokojówka, ale jej sytuacja wcale nie jest lepsza niż w domu odrażającego taksówkarza zażywającego co wieczór „ognisty likier”, ponieważ pani domu traktuje ją jak niewolnicę, bez końca ją bije i się nad nią znęca. Na domiar złego próbuje się do niej dobrać pan domu (Wielki Tata). Mimo tak trudnego położenia Adunni nie poddaje się, potajemnie się uczy, aby zdobyć stypendium i skończyć szkołę średnią. Stara się też rozwikłać zagadkę zaginięcia poprzedniej służącej.

Powieść ukazuje przeżycia bohaterki, która pokornie dostosowuje się do trudnych warunków, jest uległa i posłuszna, a jednocześnie odważnie stawia czoła przeciwnościom losu i walczy o swoje marzenia. Do tego ma niezwykłą siłę wewnętrzną, dobre serce i pogodną naturę. Jej autentyzm i ewolucję podkreśla język pierwszoosobowej narracji, który początkowo jest bardzo prosty, pełen błędów gramatycznych, stopniowo zaś zmienia się i staje się poprawny.

Autorka porusza w tej opowieści wiele ważnych problemów dotyczących m.in. współczesnego niewolnictwa, dyskryminacji kobiet, przemocy seksualnej, niesprawiedliwości społecznej i nierówności szans. Piękna, wyjątkowa i przejmująca lektura. Okładka miękka, klejona. Polecam.

Zawieruszek

Autor: Kai Luftner
Ilustracje: Emilia Dziubak
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Poziom czytelniczy BD O/I

Baśń o Zawieruszku to melancholijna historia o chłopcu pochodzącym z magicznej krainy, który podczas podróży do ludzkiego świata zagubił się swoim rodzicom. Chłopiec został przygarnięty przez parę staruszków, Piera i Tove, którzy szybko pokochali go i zaakceptowali jego inność. Chłopiec bowiem nigdy nic nie mówił, nie rósł i zaczytywał się w stosach książek. O jego magicznej tożsamości para dowiedziała się w dniu zniknięcia chłopca – okazało się, że jest on mchowym ludkiem, który musi wrócić do swojej krainy, by nie utknąć w świecie ludzi na zawsze. Opiekunowie mimo swojej rozpaczy i tęsknoty, ostatecznie cieszyli się z tego, że wrócił do swojego świata.

Książka jest przykładem literatury uruchamiającej wyobraźnię i wprowadzającej magiczny klimat. Świat opisywany w historii jest pełen czułości i wrażliwości. Ilustracje w pastelowych kolorach dobrze oddają magię opowieści. Baśniowa historia i zimowa aura, jaką emanują ilustracje sprawiają, że jest to idealna lektura do poduszki w zimowe wieczory. Bardzo polecam. Oprawa twarda, klejona.

(Nie) mój Alzheimer


Autorka: Paulina Wójtowicz
Wydawnictwo: Ringer Axel Springer

 

 

 

 

 

Książka literaturoznawczyni, filolożki polskiej i dziennikarki specjalizującej się w tematach medycznych to opowieść o codzienności opiekunów osób dotkniętych chorobą Alzheimera. Ta degradująca mózg choroba powoduje, że chory jest w pełni zależny od innych osób, które niejednokrotnie muszą poświęcić swoje życie, marzenia i plany, aby się nim opiekować. Czytelnik poznaje tę chorobę poprzez pryzmat kilkunastu osób bezpośrednio zajmujących się chorymi. Każdy rozdział, którego tytułem jest imię bohatera, to historia zmagań, nie tylko z chorym, ale często z samym sobą, z rodzinnymi traumami, czy brakiem instytucjonalnej pomocy. W książce znajdziemy między innymi historię Agnieszki, która musiała zaopiekować się ukochaną babcią, Małgosi, u której męża pierwsze objawy demencji zdiagnozowano w wieku 33 lat, czy Aldony, która zaopiekowała się nieczułą i niekochającą matką. Opisane tu historie przeplatane są krótkimi informacjami na temat choroby Alzheimera. Poruszająca, do bólu szczera książka o codziennym bohaterstwie i poświęceniu. Okładka miękka, klejona. Polecam.

Jak Tadeusz Kościuszko chciał ratować Polskę

Autorka: Grażyna Bąkiewicz
Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Poziom czytelniczy BD III

Nowa książka nauczycielki historii, Grażyny Bąkiewicz, należąca do serii dydaktyczno-przygodowej „Ale historia…”, w ramach której pojawiły się już tytuły takie jak: „Mikołaju, sam ruszyłeś Ziemię?” (P. 18/2023) lub „Jak zdobyłeś koronę, Bolesławie Chrobry?” (P. 22/2022).

Cała seria oparta jest na konwencji nietypowych lekcji historii prowadzonych przez Pana Cebulę, który wraz z ze swoją klasą podróżuje w czasie, by bliżej poznać losy danej postaci historycznej. W omawianym tomie jest nim Tadeusz Kościuszko – bohater Polski i Stanów Zjednoczonych. Dzięki nietypowym pytaniom uczniów, czytelnik szczegółowo poznaje losy Kościuszki, a jego obraz staje się zupełny – czytelnik dowie się, jak wyglądał, jakimi cechami się charakteryzował. Dowiemy się także czegoś więcej o jego rodzinie, a nawet miłosnych perypetiach. Te historie wydobywają ludzką twarz Kościuszki, który stał się bohaterem, mimo że nie miał niezwykłych mocy, tylko wiedzę i spryt. Uczniowie wysłani do XVIII wieku przez Profesora Cebulę muszą wypełnić zadanie, od którego będą zależeć losy Polski (mają przekazać Kościuszce tajną przesyłkę).

Narratorką opowieści jest jedna z uczennic, wyjątkowo bojaźliwa Ilcia, która uwielbia podróże w czasoprzestrzeni, dlatego lekcje historii są dla niej fascynujące. Postać Kościuszki budzi w dziewczynce pewność siebie i udowadnia, że nie trzeba mieć supermocy, by stać się bohaterem.

Książka jest świetnym przykładem lektury, która w przystępny dla dzieci sposób prezentuje fakty historyczne i ciekawostki z życia w dawnych czasach. Treść publikacji została urozmaicona szarymi ilustracjami i komiksowymi scenami. Bardzo polecam. Oprawa miękka, klejona.

„Icek – chłopiec z warszawskiego getta”, Jacek Rewerski i Christophe Mahieu

Prezentacja książki Jacka Rewerskiego i Christophe’a Mahieu „Icek – chłopiec z warszawskiego getta”

Prezentacja książki Jacka Rewerskiego i Christophe’a Mahieu „Icek – chłopiec z warszawskiego getta”, wydanej przez Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy, odbyła się podczas 21. Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera. Nie tylko czas był szczególny, lecz także miejsce – gmach, w którym w latach 1912-1940, przy ówczesnej Krochmalnej 92, mieścił się Dom Sierot prowadzony przez Janusza Korczaka i Stefanię Wilczyńską. Obecnie budynek jest siedzibą Korczakianum – pracowni naukowej Muzeum Warszawy. Tradycyjnie mieści się w nim również Dom Dziecka. Nowy adres tego miejsca to Jaktorowska 6.

Promocja książki zgromadziła wiele osób, przede wszystkim zaś obu autorów, na stałe mieszkających za granicą. Były także obecne prof. Marta Rakoczy, obecnie kierująca Korczakianum, oraz Barbara Młodziejewska, dyrektorka Domu Dziecka nr 2. Z wielką radością powitaliśmy również Barbarę Sochal, przewodniczącą Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka, oraz Martę Ciesielską, przez wiele lat kierującą Korczakianum.

Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy reprezentowali: Joanna Sieklicka, inicjatorka wydania książki i jej redaktorka prowadząca. Spotkanie prowadziła Ewa Gruda, zaś uroczystość nagrywali Jakub i Maurycy Tarkowscy.

Książka „Icek – chłopiec z warszawskiego getta” została zaprezentowana także w formie wystawy grafik Jacka Rewerskiego, które wraz z narracją słowną Christophe’a Mahieu złożyły się na jej całość. Ta wspomnieniowa książka, łącząca okrutny czas Zagłady ze współczesnością, zgromadziła też wokół siebie młodzież. Przyjemnie było patrzeć na młodych ludzi, którzy za moment wejdą w dorosłe życie, z jakim zainteresowaniem śledzą dzieje bohaterów, a także warszawskich budynków, ulic, kościołów i synagog. Młodością i talentem urzekł nas także Paweł Prilepo, absolwent szkoły muzycznej przy Białoruskiej Akademii Muzycznej w Mińsku, który wykonał na altówce kilka utworów korespondujących z nastrojem tego wieczoru.

Makabryczny podwieczorek u Rodomiłów

Makabryczny podwieczorek u Rodomiłów – spotkanie z Marcinem Szczygielskim i Martą Krzywicką

W makabrycznym podwieczorku, zorganizowanym 24 września przez Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy i Wydawnictwo Bajka, wzięli udział twórcy książek o rodzinie Rodomiłów: Marcin Szczygielski (tekst) i Marta Krzywicka (ilustracje). Było to spotkanie przedpremierowe, jeszcze przed oficjalną promocją trzeciego tomu cyklu „Dom Rodomiłów”. Do tej pory ukazały się dwa: „Kwiatokosy” i „Szkieletnicy”. Trzeci tom nosi tytuł „Makabrama” i właśnie opuścił drukarnię.

Rodomiłowie to do pewnej dość ekscentryczna rodzina zamieszkująca dom z gatunku tych, „którymi każdy się zachwyca, ale w których raczej nikt nie chciałby zamieszkać”. Rodomiłowie tym się wyróżniają, że mają rzadko spotykany dar czarnowidztwa (nie mylić z jasnowidzeniem, to zupełnie inna przypadłość!). Dzięki niemu dostrzegają „istoty i siły mroczne”, potrafią z nimi walczyć i wygrywać, co kończy się zawekowaniem takiego potwora czy demona na wieki, czyli ZAWIEKOWANIEM, a następnie umieszczeniem go w piwnicy, w dobrze chronionym magazynie.

W „Domu Rodomiłów” jest sporo zabawnych i mrożących krew w żyłach sytuacji, ale również wiele mądrości. To książki dla wszystkich czytelników, niezależnie od wieku. Sympatyków prozy Marcina Szczygielskiego zapewniamy, że i w „Makabramie” znajdą wiele smakowitych elementów, które świadczą o niezwykłym kunszcie literackim pisarza.

W spotkaniu oprócz autorów książki wzięły udział Beata Jewiarz, aktorka i dziennikarka, która brawurowo przeczytała wybrane fragmenty tekstu, Katarzyna Szantyr-Królikowska, wydawczyni cyklu, oraz Ewa Gruda, która przeprowadziła rozmowę z autorami i czuwała nad całością wydarzenia.

Debata międzynarodowa. Izrael: Wyboista droga do Syjonu

Debata międzynarodowa. Izrael: Wyboista droga do Syjonu

Praktycznie każdy przywódca izraelski uważa się za syjonistę. Co to znaczy, skoro mówi tak o sobie populistyczny premier, skrajnie prawicowy radykał religijny, lewicowy działacz związkowy, a nawet mianem syjonisty określają każdego napotkanego Żyda antyizraelscy demonstranci w USA i nie tylko. O jakim państwie żydowskim marzyli Theodor Herzl, Nahum Sokołow czy Dawid Ben Gurion?

19 września 2024 r w Sali konferencyjnej w gmachu im. St. Kierbedziów w Bibliotece na Koszykowej odbyła się debata poświęcona tym zagadnieniom. O drodze do Syjonu wyśnionej przez „ojców syjonizmu” opowiadał Philip Earl Steele, autor licznych publikacji na ten temat, a o zderzenie z realiami współczesnego Izraela zadbał prowadzący debatę Jarosław Kociszewski, redaktor naczelny new.org.pl.