Archiwa tagu: recenzje

Dobra nasza! Polska – przewodnik dla dzieci

 

 

Autorka: Małgorzata Ruszkowska
Ilustracje Klaudia Kozińska
Wydawnictwo Dwie Siostry

Przewodnik dla dzieci autorstwa Małgorzaty Ruszkowskiej – etnolożki, przewodniczki po Warszawie, redaktorki, współautorki książek kulinarnych i książek dla dzieci, założycielki roślinnego bloga Mead Ladies.

Publikacja przybliża najmłodszym czytelnikom najważniejsze informacje geograficzne dotyczące terytorium naszego kraju. Czytelnicy podróżują szlakiem zamków i pałaców, poznają legendy, historię właścicieli wielkich posiadłości, nazwy detali architektonicznych i rozmaitych stylowych dekoracji, największe budowle i najstarsze drzewa. Następnie wędrują w rytmie polskich miast. Potem wyruszają w stronę natury, Puszczy Białowieskiej, Ojcowskiego Parku Narodowego i wielkich jezior.

W oddzielnych rozdziałach opisane zostały najciekawsze muzea, podziemne trasy, szlaki trzech kultur, miejsca mocy, parki etnograficzne i cmentarze.

Publikacja idealna na okres wakacyjny. Uczy planować podróże i wybierać atrakcje turystyczne. Ilustracje Klaudii Kozińskiej – graficzki, plakacistki, projektantki i ilustratorki, absolwentki Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, zostały narysowane grubą, czarna kredką i pokolorowane żywymi barwami. Nawiązują do prac Butenki w podobnym przewodniku, wydanym ponad dwadzieścia lat temu przez wydawnictwo Pascal.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.

 

Fakty o tatusiach

 

 

Autor: Oskar Kroon
Ilustracje: Jenny Lucander
Wydawnictwo Frajda

Pierwsza, przetłumaczona na język polski, książka szwedzkiego pisarza Oskara Kroona to opowieść o dniu spędzonym z tatą.

Autor tworzy zbiorowego bohatera – dzieci, chociaż na rysunkach widzimy tylko jedną małą dziewczynkę. Pisze o tatusiach, a czytelnik obserwuje jednego, typowego tatę. Tłumaczka, Anna Czernow, zachowała liczbę mnogą, co może jednak utrudniać zrozumienie tekstu.

Dzień z tatą jest inny. Trzeba go rano ściągać z łóżka. Jest zawsze niewyspany, nieporadny, zamyślony, małomówny i zazwyczaj spóźniony. Nie panuje nad bałaganem, wielu rzeczy zapomina, cały czas nerwowo spogląda na telefon. Nie można mu przeszkadzać i zadawać zbyt wielu pytań, bo i tak nie odpowie. Ma swoją pracę i zainteresowania. Lubi czytać książki i wspinać się w górach. Wszystko to jest bardzo tajemnicze i ciekawe, dlatego dzieci lubią podglądać tatusiów, na przykład jak słuchają analogowych płyt.

Świat taty jest trochę niedostępny. Dopiero powrót mamy z delegacji, konferencji lub innego wyjazdu przywraca harmonię i porządek. Rzeczy lądują na swoich miejscach i można pytać o wszystko.

Autor trafnie opisuje zachowania mężczyzn. Dają dzieciom więcej swobody, przekazują pasje, odwagę i siłę, ale często są nieobecni i zapracowani. Sam tekst, a może właśnie zbyt dosłowne tłumaczenie, nie jest porywający. Wielką zaletą publikacji są doskonałe ilustracje Jenny Lucander, utytułowanej szwedzkiej artystki, absolwentki The School of Design and Crafts w Göteborgu. Jej prace to ołówkowe szkice wypełnione precyzyjnymi wzorami. Lucander dopowiada swoją, ciekawszą historię, wprowadza szczegóły, akcesoria, sprzęty, które mówią znacznie więcej o bohaterach. Widzimy porzucone na dywanie skórki od banana, rakiety do badmintona, podejrzany kubek z muchomorem, brudne naczynia w zlewie, rozsypaną kawę, graffiti na budynkach, sikającego psa i wiele innych szczegółów, które na pewno nie umkną uwadze młodych czytelników.

Polecam. Oprawa twarda, szyta, większy format.

Wolna głowa. Jak zadbać o swoją koncentrację i kreatywność

 

 

Autor: Volker Busch
Wydawnictwo Otwarte

 

Autorem poradnika jest Volker Busch – niemiecki profesor medycyny z zakresu neurobiologii, neurologii, psychiatrii i psychoterapii.

Publikacja jest adresowana do czytelników, którzy czują się przytłoczeni nadmiarem informacji, zadań, spotkań i poszukują sposobu na oczyszczenie mózgu.

Autor zmusza do zastanowienia się nad stylem życia, jaki prowadzimy. Zachęca do dbania o zdrowie psychiczne w taki sam sposób, jak dbamy o sprawność fizyczną. Kolejne rozdziały poświęcone są takim problemom, jak przeładowanie informacyjne, odwracanie uwagi, utracony czas z samym sobą.

Busch omawia skutki nadmiaru bodźców, które atakują nasz mózg, podaje rozwiązania i zalecenia. Każdy rozdział książki kończy się pytaniem, zachęcającym do głębszej refleksji.

Jasno zarysowana struktura oraz bardzo przystępny język sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością. W treści zostały wyróżnione graficznie testy uwagi, szybkie rady i zastrzeżenia, które pozwalają czytelnikowi lepiej zrozumieć dany temat, odnieść teorię do praktyki.

Publikacja pomaga poprawić percepcję i pamięć, zwiększyć koncentrację i wydajność umysłu, obniżyć poziom stresu, odkryć kreatywne myślenie i je rozwijać.

Okładka miękka, klejona, bibliografia.

Polecam.

Matka Boża z Laus

 

 

Autor: Serafino Tognetti
Wydawnictwo Esprit

 

Serafino Tognetti jest włoskim mnichem należącym do Wspólnoty Dzieci Bożych, rekolekcjonistą i autorem książek, głównie o tematyce maryjnej. Współpracował z włoskim Radiem Maryja. Od kilku lat mieszka w pustelni niedaleko Florencji.

O objawieniach Najświętszej Maryi Panny z Laus usłyszał przypadkiem. Maryja przez pięćdziesiąt cztery lata objawiała się tam niejakiej Benedykcie Rancurel, a właściwie Benoîte Rencurel (1647-1718) francuskiej tercjarce dominikańskiej, mistyczce, Czcigodnej Służebnicy Bożej Kościoła Katolickiego. Tognetti bardzo długo szukał informacji o objawieniach, natrafił jedynie na francuskie maszynopisy i naukowe teksty pokonferencyjne. Ich treść obfitowała w dane historyczne, topograficzne, które odwracały uwagę czytelnika od tematu. Autor postanowił zredagować materiał, zachowując historyczną dokładność. Nie dawała mu spokoju myśl, że nikt wcześniej nie wpadł na taki pomysł. W przeciwieństwie do pobliskiego La Salette, gdzie Maryja objawiła się tylko raz, 19 września 1846 roku, tutaj objawienia trwały ponad pół wieku.

Tognetti próbuje dociec dlaczego Laus owiane jest tajemnicą, analizuje wydarzenia z przełomu XVI i XVII wieku, wystąpienia Marcina Lutra, wojny domowe, starcia katolików z kalwinistami, objawienia w Guadalupe. Opisuje dzieciństwo Benedykty, wieś, w której mieszkała, chłopską społeczność, powszechny analfabetyzm. Prezentuje postaci kronikarzy, którzy spisywali historię objawień.

W 1665 roku Benedykta otrzymała dar wglądu w ludzkie serce oraz w koleje życia osób, z którymi się stykała. Laus zaczęło zyskiwać sławę miejsca nawróceń i uzdrowień. Cudu doznawały szczególnie osoby cierpiące na schorzenia oczu. Komisja kościelna zainteresowała się tymi wydarzeniami. Wezwała widzącą na przesłuchanie i zagroziła karą za kłamstwo. Wikariusz generalny żądał dowodów i otrzymał je. Gwałtowna burza zmusiła go do pozostania we wsi na noc. Wtedy właśnie jedna z modlących się w kaplicy kobieta odzyskała władzę w nogach po długoletniej chorobie.

Publikacja rzetelnie przygotowana, oddaje specyfikę epoki, pokazuje obiektywny obraz widzących, odróżniając ich od fałszywych mistyków.

Polecam szczególnie osobom zainteresowanym turystyką pielgrzymkową, bo Laus jest wyjątkowo kameralnym miejscem kultu.

Oprawa miękka, klejona.

A tam, cicho być! Biografia Bohdana Smolenia

 

 

Autorka: Katarzyna Olkowicz
Wydawnictwo Rebis

 

Autorką biografii jest Katarzyna Olkowicz – dziennikarka i reporterka związana między innymi z „Expressem Wieczornym” i prasą kobiecą.

W najnowszej publikacji opisuje życie i twórczość Bohdana Smolenia (1947-2016) – aktora, piosenkarza, satyryka, artysty kabaretowego i działacza społecznego. Urodził się w Bielsku-Białej, w artystycznej rodzinie. Był synem aktorki i konferansjera. Miał zaledwie pięć lat, gdy jego matka zachorowała na chorobę Heinego-Medina. Do końca życia była sparaliżowana, ale to nie przeszkodziło jej w kierowaniu domem, pilnowaniu dzieci, udzielaniu korepetycji. Ojciec tymczasem udawał, że wychodzi do pracy, a tak naprawdę oddawał się pijaństwu i hazardowi. Nigdy nie nawiązał dobrej relacji z dziećmi.

Bohdan Smoleń już we wczesnej młodości przejawiał talent aktorski. Był niewysoki, szczupły i raczej cichy, ale gdy się odzywał, rozbawiał wszystkich. Przez przypadek rozpoczął studia na Akademii Rolniczej, na wydziale Zootechnicznym. To pozwoliło mu później, w trudniejszych czasach, otworzyć sklep zoologiczny w Poznaniu. W 1969 roku założył z Andrzejem Pawłowskim kabaret „Pod Budą”. I tak zaczęła się jego kariera kabaretowa.

Ożenił się z Teresa Tyran i wkrótce urodził im się pierwszy syn, Maciej. A to oznaczało koniec studenckiego życia. Z akademika Smoleniowie przeprowadzili się do mieszkania w Nowej Hucie pod Krakowem. Byli dobrym małżeństwem, łączyła ich miłość do natury i zwierząt. Ale częste wyjazdy Bohdana sprawiły, że relacje między nimi zaczęły się psuć. Pojawiły się inne kobiety i alkohol.

Autorka przywołuje wspomnienia syna Macieja, przytacza relacje współpracowników i dalszych członków rodziny. Szczegółowo analizuje wydarzenia artystyczne z udziałem Smolenia: występy na festiwalach, zagraniczne tournée, sukcesy telewizyjne. Cytuje teksty piosenek, nazwiska, daty, tytuły programów. Opisuje walkę z cenzurą.

W gronie przyjaciół i bliskich znajomych bohatera pojawiają się takie nazwiska, jak Krzysztof Jaślar, Zenon Laskowik, Wojciech Młynarski, Olga Lipińska, Rudi Schuberth, Zbigniew Wodecki i Krzysztof Krawczyk.

Książka prezentuje barwne życie satyryka w siermiężnej, komunistycznej Polsce. Czytelnik poznaje inne oblicze artysty, ojca, męża, zoologa. Olkowicz spisuje także smutną historię samobójczej śmierci średniego syna Piotra, a potem żony Teresy, powolne odchodzenie Smolenia, zamykanie się w sobie, ucieczkę od ludzi w świat jego ukochanych zwierząt.

Publikacja napisana dobrze, treść ułożona chronologicznie, podana z umiarem i szacunkiem do rodziny i przyjaciół artysty.

W poprzednich przeglądach omawialiśmy tej autorki „ Nietypowy mundurowy” (p. 21/2021).

Polecam. Oprawa twarda, szyta.

Magiczna podróż Flory

 

 

Autorka: Gabriela Rzepecka-Weiß
Ilustracje: Maciej Szymanowicz
Wydawnictwo Dwukropek

Gabriela Rzepecka-Weiss jest autorką książek dla dzieci. Ukończyła japonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Przez 10 lat mieszkała w Japonii. Wygrała konkurs wydawniczy Royal Dragonfly Book Award 2016 w USA. Obecnie mieszka w Lipsku. W poprzednich przeglądach omawialiśmy jej autorstwa „Pola na plaży” (p. 14/2020).

Tym razem bohaterką jest pięcioletnia Flora. Szykuje się z rodziną do wakacyjnego wyjazdu. Tata wynajmuje mały autobus, bo jedzie z nimi jeszcze Pola z rodzicami. Droga szybko zaczyna się dłużyć, ale rodzice mają na to swoje sposoby. Mama wyjmuje słoik z malinami. Brat Flory opowiada o dinozaurach. Przed bramką na autostradzie wszyscy wyobrażają sobie, że są krasnoludkami. W tunelu zamieniają się w kosmitów. Na wiadukcie boją się złych trolli i udają trusie, czyli strachliwe króliczki. Przejeżdżając przez puszczę naśladują ptaki, przy torach krzyczą jak Indianie. W samochodzie robi się bardzo zimno i wszyscy pasażerowie wyglądają jak niedźwiedzie polarne. Gdy droga wiedzie wzdłuż rzeki trzeba uważać na rzeczne rusałki. Na zakrętach można spotkać żmiję.

Nie wiadomo kiedy docierają do celu. W drzwiach malowniczego domku czekają już dziadkowie. Autorka pokazuje jak długie godziny spędzone w samochodzie zamienić na prawdziwą przygodę. Wystarczy tylko trochę wyobraźni, poczucia humoru i kilka rekwizytów.

Publikacja idealna na wakacje, słoneczna i optymistyczna, napisana z polotem. Jej niewątpliwym atutem są ilustracje Macieja Szymanowicza, wykonane techniką mieszaną. Artysta tworzy kolorowe kompozycje, składające się z wielu planów. Mały czytelnik odnajduje w tych pracach głównych bohaterów opowieści, ale też rozmaite małe stworzonka, rośliny i przedmioty.

Publikacja warta polecenia. Oprawa twarda, szyta.

Duchowość pustyni. Piętnaście spotkań ze słynnym trapistą

 

 

Autor: Thomas Merton
Wydawnictwo: W drodze

 

Publikacja składa się z piętnastu wykładów Thomasa Mertona wygłoszonych dla nowicjuszy opactwa Gethsemani. Została przygotowana na podstawie wcześniej opublikowanego wydania naukowego.

Autor w błyskotliwy sposób przedstawia sylwetki myślicieli i praktyków duchowości chrześcijańskiej. Jego zdaniem w życiu każdego człowieka jest miejsce na mądrość i duchowość monastyczną. Sam przez pierwsze dziesięć lat pobytu w zakonie narzekał na życie wspólnotowe. Prosił swojego opata o możliwość odosobnienia, myślał o zmianie zakonu. Wahał się czy wybrać cenobityzm – życie monastyczne we wspólnocie z innymi mnichami, czy anachoretyzm – pustelnicze życie monastyczne. Lekarstwem na te wątpliwości okazała się być stara szopa, znajdująca się na terenie opactwa, w której zamykał się, czytał, rozmyślał i pisał.

Merton w swoich wykładach zachęca nowicjuszy do powracania do źródeł wiary, Pisma Świętego, liturgii i ojców Kościoła. Życie monastyczne jest najwcześniejszą formą życia konsekrowanego. Mnich przez swoje powołanie reprezentuje najstarszą formę duchowości chrześcijańskiej.

Powrót do źródła, tradycji nie może jednak oznaczać prób wskrzeszania sposobu życia pierwszych mnichów, ani prób naśladowania ich we wszystkim co robili. Oznacza życie w obecnych czasach i rozwiązywanie aktualnych problemów w taki sposób i w takim duchu, w jakim oni, żyjąc w swoich czasach rozwiązywali swoje problemy.

Podstawowym celem i troską życia pustyni jest szukanie Boga, szukanie zbawienia. Powszechnym pozdrowieniem wśród ojców pustyni było „sotheis” – obyś był zbawiony.

Czytelnik dzięki lekturze cofa się do początków chrześcijaństwa, poznaje aberracje wczesnych wieków, historię chrześcijańskich nauczycieli z Aleksandrii, życiorysy pierwszych świętych, ojców kapadockich, monastycyzm palestyński.

Na końcu znajdziemy pytania i zagadnienia do pracy w grupie oraz lekturę dodatkową.

Oprawa miękka, klejona, indeks, nota redaktora.

Jadą Haliki przez Ameryki

 

 

Autor: Mirosław Wlekły
Wydawnictwo Agora

 

Kolejny tom opowieści o słynnym podróżniku autorstwa Mirosława Wlekłego – reportażysty, autora „Przygoda dzika Toniego Halika” (p. 5/2021), „Tu byłem. Tony Halik”, „Górski” (p. 8/2021) oraz współautora reportaży, na podstawie których powstały spektakle teatralne.

Tony Halik ponownie wyrusza w podróż ze swoją żoną Pierrette. Tym razem na Alaskę, bo w Argentynie jest bardzo gorąco. Toni chce nakręcić dobry film. Jego marzeniem jest praca w Najlepszej Telewizji Świata. Rozpoczynają się przygotowania do wyprawy. Trzeba znaleźć samochód z mocnym silnikiem, napędem na cztery koła, wielkimi kuframi i szufladkami na pamiątki z podróży, zdjęcia i notatki.

Gdy wszystko jest już spakowane, znika ukochany pies. Bez niego nie mogą się ruszyć. Łoli nadbiega w ostatniej chwili i rozpoczyna się wielka przygoda. Małżeństwo spotyka po drodze pewną majętna hrabinę, która swój dom zamieniła na przytułek dla zwierząt. Toni myśli o polowaniu, ale gdy widzi jak cierpią zwierzęta przez głupotę człowieka, rezygnuje z zabijania na rzecz robienia zdjęć. Za pomocą aparatu udaje mu się nawet przepłoszyć niebezpieczną pumę.

Droga przez pustynię jest bardzo męcząca, w samochodzie psuje się chłodnica i trzeba do niej wlać ostatnie krople wina. Potem Tony i Pierrette zawisną nad przepaścią, spotkają poszukiwaczy złota, zobaczą jezioro Titicaca i trzcinowy świat, będą podziwiać wulkan Sangay, wypiją chichę, przeżyją napad Kolumbijskich łotrów, wezmą udział w polowaniu na rekiny. Po ponad dwuletniej podróży dotrą do Nowego Jorku.

W Bristolu urodzi im się syn Ozan, ale to nie zmieni ich planów. Wyruszą dalej do Kanady i upragnionej Alaski, gdzie Ozan zaprzyjaźni się z Jaguarem.

Powieść zainteresuje młodych podróżników. Jest idealna do wspólnego czytania, inspirująca, zachęcająca do planowania rodzinnych eskapad. Atutem publikacji są barwne, egzotyczne ilustracje Magdaleny Kozieł-Nowak – absolwentki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jej prace oddają specyfikę krajobrazu, ukazują klimat, ludowe stroje i inne elementy folkloru, charakterystyczne dla danego regionu.

Polecam. Oprawa twarda, szyta.

Chronologia wody

 

 

Autorka: Lidia Yuknavitch
Wydawnictwo Czarne

Lidia Yuknavitch to nagradzana amerykańska pisarka, wykładowczyni i redaktorka, autorka kilkunastu książek. W poprzednim przeglądzie omawialiśmy „Krawędź” (p. 13/2021).

Najnowsza publikacja to wzruszająca, intymna opowieść o utracie dziecka. Yuknavitch otwiera się przed czytelnikiem, opisuje moment, w którym dowiedziała się, że jej córeczka nie żyje. Musiała ją urodzić, by ochronić swój organizm przed infekcją. To nie był łatwy poród. Wiedziała już, że zakończy się smutnym pożegnaniem. „A wiec tak wygląda śmierć” – pisze autorka.

To wydarzenie zmieniło jej życie. Długo cierpiała na depresję. Nosiła w sobie ogromny smutek, który paraliżował całą rodzinę. Nikt nie wiedział, jak z nią rozmawiać, jak jej pomóc. Przebywała w „szklanym kloszu”, jak powiedziałaby Sylvia Plath. Układała kamienie obok dziecinnych ubranek, bo kamienie kojarzyły jej się z pamięcią, echem morza, zapachem alg, podwodną krainą, chronologią wody.

Miała trudne dzieciństwo, egoistycznego i despotycznego ojca, niepełnosprawną matkę i starszą siostrę, którą bardzo kochała. Była sportsmenką, osiągała bardzo dobre wyniki w pływaniu. Ale nikt nigdy nie pozwolił jej myśleć, że jest wyjątkowa.

Opowieść Yuknavitch to rodzaj spowiedzi, szczerego wyznania, element terapii, przepracowywania przeszłości. Czytelnik obserwuje przemianę bohaterki, odkrywanie tożsamości homoseksualnej, upadek, popadanie w nałóg i ponowne odnajdywanie celu.

Lektura ciekawa i wciągająca. Warta polecenia.

Oprawa miękka, klejona.

Portrety i rozmowy

 

 

Autorka: Maria Iwaszkiewicz
Opracowanie: Agnieszka Papieska
Wydawnictwo Sedno

Książka „Portrety i rozmowy” jest kontynuacją „Portretów” wydanych w 2020 roku. Składają się na nią gawędy o ludziach, zwierzętach, miejscach i wydarzeniach, które utrwaliły się w szczególny sposób w pamięci Marii Iwaszkiewicz (1924–2019) – felietonistki, córki Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, archeologa, współpracownika Wytwórni Filmów Dokumentalnych i redaktora wydawnictwa Czytelnik, gdzie w 1957 założyła legendarną kawiarnię.

Maria Iwaszkiewicz jest autorką między innymi książek „Z moim ojcem o jedzeniu” i „Z pamięci” (p. 11/2005). Omawiana publikacja została uzupełniona trzema wywiadami i „Kwestionariuszem Prousta”. Jest to owoc sześcioletnich spotkań i rozmów, które nagrała, opracowała i przygotowała do wydania Agnieszka Papieska, edytorka „Dzienników” Jarosława Iwaszkiewicza.

Bohaterami opowieści Marii Iwaszkiewicz są wybitne postaci polskiej kultury, znajomi i przyjaciele, poznani w domu rodzinnym lub w pracy. Znajdziemy tu anegdotki o Bohdanie Tomaszewskim, Izabeli Czajce-Stachowicz, Ryszardzie Kapuścińskim, Stanisławie Grochowiaku czy Karolu Małcużyńskim. Bohaterami są także zwierzęta ze Stawiska i zwierzęta przyjaciół. Nie brakuje koni, jaszczurek i ptaków, w tym wzruszającej historii stawiskowego słowika.

Wśród wspominanych osób, obok koronowanych głów, pojawiają się kucharki, ogrodnicy i wozacy ze Stawiska i Podkowy Leśnej. „Najważniejsze w życiu jest porobić sobie przyjaźnie” – takie słowa Marii Iwaszkiewicz zanotowała Agnieszka Papieska.

Czytelnik poznaje bliżej córkę słynnego pisarza, dowiaduje się więcej o jej zagranicznej edukacji, konspiracyjnych studiach, nauce gry na fortepianie, życiu podczas okupacji, przyjaźniach i wychowaniu domowym, które odbierała jako dość surowe.

Publikacja bardzo ciekawa i godna polecenia.

Oprawa twarda, szyta.