Archiwa tagu: recenzje

Następnym razem wszystko będzie jak trzeba

 

 

Autorka: Lene Ask
Wydawnictwo: Centrala – Mądre Komiksy

 

Komiks norweskiej fotografki, ilustratorki, rysowniczki, autorki książek dla dzieci, absolwentki Akademii Sztuk Pięknych w Bergen i wykładowczyni.

To historia Marit – dziewczyny, która ucieka z rodzinnej wsi, przeprowadza się do Oslo, by tam studiować i pracować w bibliotece. Kiedy umiera jej ojciec, wraca do domu i próbuje porozumieć się z matką, osobą bardzo surową, religijną, nie potrafiącą okazywać uczuć.

Bohaterka wspomina smutne dzieciństwo, kłótnie rodziców. Tylko ojciec okazywał jej trochę ciepła. Dorosła Marit nie chce powielać złych wzorców, zakładać rodziny z kimś, kogo nie kocha. Nawiązuje płytkie relacje z mężczyznami, ale nie jest gotowa na prawdziwy związek.

Kiedy dociera do niej, że prawie każdy z jej znajomych pochodzi z dysfunkcyjnej rodziny, decyduje się ponownie odwiedzić matkę, ale jest już za późno. Kobieta doznaje udaru i nie można się już z nią porozumieć.

Autorka przy pomocy prostych, niemalże dziecinnych rysunków pokazuje smutną prawdę o relacjach między ludźmi. Obnaża stereotypy, konflikty społeczne dotyczące uchodźców, krytykuje normy, które nakazują młodym ludziom pełnić niechciane role.

Książka zmusza do zastanowienia się nad współczesnym światem, migracją ludności ze wsi do miast, samotnością ludzi starych. Z perspektywy norweskiej świat wygląda trochę inaczej. Oddanie rodziców do domu opieki jest tam normą i przejawem najwyższej troski dzieci.

Publikacja warta uwagi. Polecam dorosłym czytelnikom.

Oprawa twarda, szyta.

Ciesz się!

 

 

Autorka: Sylwia Krachulec
Wydawnictwo Widnokrąg

 

Sylwia Krachulec jest ilustratorką, projektantką wzorów, absolwentką Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jej prace stanowią odzwierciedlenie fascynacji światem organicznym oraz psychologią. Wykonuje je ręcznie, w technice cienkopisu. W 2021 roku otrzymała III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie „Książka Dobrze Zaprojektowana – Zacznijmy od dzieci” za autorską książkę obrazkową „Pozory mylą”.

Omawiana publikacja to oryginalna, poetycka wyliczanka. Autorka wymienia różne powody do radości. Cieszy się zakłopotaniem, długim spaniem, odwagą, pokonaną górą, zdrowym owocem, ale także łzą na policzku, jesiennym liściem, podjęta próbą i swoją wadą.

Tekst jest ciekawym dopełnieniem zbioru czarno-białych ilustracji, wykonanych z dużą precyzją, prezentujących rośliny, zwierzęta i rozmaite mikroorganizmy.

Książka rozbudzająca wyobraźnię, zachęcająca do działań twórczych, warta polecenia.

Oprawa twarda, szyta, matowy papier.

Wolfgang (niezwyczajny)

 

 

Autorka: Laia Aguilar
Wydawnictwo Widnokrąg

Laia Aguilar to hiszpańska pisarka. Z wykształcenia jest specjalistką od komunikacji audiowizualnej. Pisze książki, scenariusze seriali telewizyjnych i wykłada w szkole dla pisarzy w Ateneu Barcelonès.

Bohaterem jej najnowszej książki jest jedenastoletni Wolfgang. Posiada ponadprzeciętne zdolności, włada kilkoma językami, doskonale gra na pianinie i komponuje własne utwory, ma dużą wiedzę i szeroki zasób słów.

Pewnego dnia nagle umiera jego matka. Chłopiec jest przerażony, smutny i zły, bo dowiaduje się, że będzie musiał zamieszkać z ojcem. To dla niego obcy człowiek. Rozstali się z matką jeszcze przed jego narodzinami.

Wolfgang jest dzieckiem autystycznym, nie uznaje norm społecznych, nie lubi zmian, nienawidzi, gdy ktoś go dotyka. Spisuje rozmaite strategie, listy rzeczy absurdalnych i bezużytecznych. Kieruje się logiką i kocha muzykę.

Postanawia uciec od ojca, którego nazywa panem Carlesem, by rozpocząć naukę w paryskiej akademii muzycznej.

Historia Wolfganga pozwala spojrzeć na świat oczami dziecka w spektrum autyzmu. To opowieść o talentach, wrażliwości, marzeniach i potrzebach niezwyczajnego dziecka.

Książka spodoba się młodym czytelnikom. Nie ma tu udawanych dramatów, ckliwych opisów, ani fałszywych postaci. Wzruszająca opowieść może być punktem wyjścia do dyskusji na temat autyzmu.

Polecam. Oprawa twarda, szyta.

Podlaska mozaika. Reportaże z raju – krainy błota i mgły

 

 

Autorka: Ewa Zwierzyńska
Wydawnictwo: Paśny Buriat

Ewa Zwierzyńska, z wykształcenia lekarka, z zamiłowania pasjonatka podlaskiej kultury i przyrody, od wielu lat fotografuje i pisze o Podlasiu.

Znawca etnografii – Zygmunt Gloger twierdził, że Podlasie wzięło swą nazwę od Lachów, czyli Polaków zamieszkujących te tereny.

Autorka zaprasza czytelnika w swoje ulubione strony, do rajskiej krainy, swojskiej, zielonej, poprzecinanej liniami rzek i kanałów. Kto raz odwiedził okolice Puszczy Białowieskiej, Augustowa, Tykocina czy Drohiczyna, ten wie, że tylko tam można zobaczyć dziką przyrodę, niezliczoną liczbę bocianich gwiazd, domy kryte strzechą i krzątające się wokół nich staruszki w kolorowych chustkach na głowie.

Tereny te zamieszkuje ludność wielokulturowa, prawosławna, muzułmańska, katolicka i żydowska. Tradycje religijne są kultywowane przez ostatnich mieszkańców maleńkich wiosek. Młodzi opuszczają pustkowie w poszukiwaniu edukacji i pracy. Przenoszą się do Białegostoku, albo osiedlają się w podmiejskich dzielnicach, takich jak Nowodworce czy Ogrodniczki.

Autorka opowiada o o ludziach, zwierzętach, ludowych zwyczajach. Czytelnik obserwuje codzienne, niespieszne czynności, zakupy w sklepie na kółkach, ludzi siedzących na ławeczkach przed domem, staruszki modlące się przy kapliczkach, dzieci oganiające się od wielkich gzów. Wszyscy się tu znają i wiedzą o sobie wszystko. Rytm dnia wytyczają modlitwy, prace w polu, karmienie zwierząt. Człowiek z wielkiego miasta potrzebuje trochę czasu, aby dopasować się do zwolnionego tempa życia.

Zwierzyńska rozmawia z lokalnymi działaczami o ochronie przyrody, spisuje historie starej babuleńki i kamiennej baby, dziadka co w deszczu kanie zbierał, chłopa porwanego przez UFO podczas dojenia krów, małpy wodnej i myśliwego co do krzyża strzelał. Na końcu zamieszcza relację z ostatnich wydarzeń przy granicy Białoruskiej.

Lektura ukazuje Podlasie w pełni. Fotografie autorki, wykonane o świcie, we mgle, o zmierzchu, pokazują uroki tej krainy.

Polecam. Oprawa miękka, klejona, kolorowe zdjęcia.

Jak (nie) rozwijać się duchowo

 

 

Autor: Tomasz Czyżewski
Wydawnictwo WAM

 

Tomasz Czyżewski jest psychologiem, absolwentem Studium Psychoterapii Integratywnej w podejściu chrześcijańskim. Od ponad dziesięciu lat prowadzi prywatną praktykę w Łomży. Zaangażowany w ruchy religijne, założył modlitewno-terapeutyczną Grupę Zdrowej Wiary.

W swojej książce pokazuje mechanizm działania zła w środowisku religijnym. To subtelne, powolne, zakamuflowane prowadzenie człowieka do upadku. Zły duch upodabnia się do pobożnych i dobrych pragnień człowieka. W imię Boga można wymuszać posłuch, budzić poczucie winy, manipulować, gwałcić sumienie. Zdaniem autora, najwięcej odejść od wiary w obrębie Kościoła bierze się z fałszywego mistycyzmu, radykalnego przeciwstawiania tego, co ludzkie, temu, co boskie, z patologicznych form religijności.

Czyżewski uważa, że wszelkie patologie związane z religią to rodzaj wyrafinowanej ucieczki przed samym sobą. Duchowość jest w tej publikacji rozumiana wyłącznie w perspektywie katolickiej. Autor sięga do historii badań i opisuje teorie Feuerbacha (religia jako patologia), Marksa (religia to opium dla ludu), Nietzschego (śmierć Boga), Freuda (religia to źródło cierpień). Następnie omawia konflikt pomiędzy psychologią i duchowością oraz zaniedbywanie drugiego przykazania miłości lub złą jego interpretację.

Główna treść publikacji została uporządkowana w dziesięciu rozdziałach, odpowiadających kolejno dziesięciu typom duchowych patologii: nawiedzony, fanatyk, bożyszcze, cierpiętnik, klerykał, odstępca, świętoszek, fundamentalista, akolita, wybawca.

Książkę, ze względu na bogate zaplecze naukowe, można zaliczyć do publikacji popularnonaukowych. Przystępny język i ciekawe ujęcie tematu. Polecam.

Oprawa miękka, klejona, przypisy, bibliografia.

Powrót do Edenu

 

Autor: Paco Roca
Wydawnictwo: Kultura Gniewu

 

Kolejny na naszej liście komiks hiszpańskiego ilustratora Paco Roca, zdobywcy wielu prestiżowych nagród, autora scenariusza filmu animowanego, komiksów „Koleje losu” i „Dom” (p. 21/2021). Omawiana publikacja została dostrzeżona przez jurorów Nagrody ACDCómic oraz Nagrody El Corte Inglés.

Inspiracją do stworzenia tego komiksu było rodzinne zdjęcie. Autor opowiada historię babki – Antoniny. Podczas wojny domowej w Hiszpanii, jak wielu innych ludzi, cierpiała nędzę i głód. Generał Franco świetnie dogadywał się z Hitlerem. Starsza siostra Antoniny wyszła za mąż i urodziła dwoje dzieci. Wszyscy mieszkali w jednym, małym mieszkaniu, co było przyczyną  konfliktów. Rodzina zaczęła się rozpadać. Pamiątką po ostatniej beztroskiej niedzieli na plaży jest właśnie ta fotografia, wykonana w 1946 roku.

Roca opowiada o wujkach, ciotkach i dziadkach, tworząc gotowy scenariusz filmowy. Każdy z bohaterów komiksu ma jedną, charakterystyczną cechę. Teściowe nie lubią swoich synowych. Teściowie źle traktują zięciów. Im głębiej sięgnąć w rodzinne archiwa, tym więcej znajdziemy tam nieszczęść, zawiści, rywalizacji i cierpienia dzieci, obarczanych problemami dorosłych.

Mała Antonina obserwuje swoje rodzeństwo, słucha opowieści matki i marzy o Edenie, w którym wreszcie naje się do syta. Czytelnicy znajdą w tej publikacji ciepłe wspomnienia z dzieciństwa, radość i smutek dnia codziennego oraz burzliwą historię wojenną. A wszystko to w charakterystycznym stylu Roca, oryginalną kreską i w odcieniach sepii.

Polecam. Oprawa twarda, szyta.

Między Chrystusem a Antychrystem

 

 

Autor: ks. Robert Skrzypczak
Wydawnictwo Esprit

 

Kolejna publikacja cenionego rekolekcjonisty, autora i tłumacza, jednego z pierwszych popularyzatorów osoby ks. Dolindo w Polsce, profesora Akademii Katolickiej w Warszawie, wyróżnionego nagrodą Totus (2013) za propagowanie nauczania św. Jana Pawła II oraz Medalem św. Edyty Stein (2017), współpracownika redakcji „Gościa Niedzielnego”.

Ksiądz Robert Skrzypczak cytuje słowa Benedykta XVI: „Kościół jest ciałem dwuczęściowym: jedna należy do Chrystusa, druga zaś do diabła”. Wielu mistyków przewidywało nadchodzący koniec czasów. Należy zwrócić uwagę na to określenie. Nie chodzi tu o koniec świata. Na „końcu czasów” musi dojść do odstępstwa, apostazji i oddzielenia dobrych od złych.

Autor opisuje erupcję postnowoczesności w jej płynnej, zmiennej, nieuchwytnej postaci. „Płynność stała się kluczem hermeneutycznym opisu obecnego postmodernistycznego świata. Obecnie dokonuje się nieunikniony proces zmian modeli kulturowych, struktur i zachowań społecznych, które powodują, że styl życia, relacje, organizacje, system produkcji, wartości i środki komunikacji mają już niewiele wspólnego z ich odpowiednikami z przeszłości. Dzisiejsze społeczeństwo jest płynne, a dokładniej – rozlane. Zmierza w kierunki zindywidualizowanych podmiotów i rozwodnienia istoty”. Ludzie dopasowują się do warunków, dają się łatwo manipulować, żądają natychmiastowej nagrody, koncentrują na doraźnych korzyściach.

Ksiądz profesor tworzy portret Antychrysta, który jest uśmiechniętym trucicielem, wnosi do kościoła humanistyczne wartości, organizuje akcje dobroczynne, angażuje się w walkę z nierównościami, cierpieniem, zanieczyszczeniem środowiska i efektem cieplarnianym. Zasłania sobą Chrystusa. Tymczasem, jak pisze autor, celem człowieka wierzącego nie jest bycie szczęśliwym mieszkańcem Ziemi, ale odkupionym w Chrystusie obywatelem nieba.

Publikacja opisuje ważne aspekty życia religijnego w świetle bieżących trendów i wydarzeń społecznych. Autor prezentuje sylwetki świętych, przywołuje znamienne zapowiedzi biblijne, opisuje objawienia maryjne i spostrzeżenia wybitnych postaci czasów współczesnych, stara się odczytać konkretne znaki czasów. Cytuje nauczanie kard. Biffiego oraz profetyczne słowa z książki Włodzimierza Sołowjowa. Wielkie postacie, które w dziejach zbawienia odegrały potężną rolę, cierpiące i prześladowane, mogą dziś być przewodnikami w walce z księciem ciemności.

W przeglądzie 9/2022 omawialiśmy tego autora „Kazania pasyjne”.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.

Trzy żywioły

 

 

Autorka: Simona Kossak
Wydawnictwo Marginesy

 

Kolejna publikacja nieżyjącej już, a popularnej w ostatnich latach badaczki Simony Kossak, polskiej biolożki, profesora nauk leśnych, popularyzatorki nauki, znanej z aktywności na rzecz zachowania resztek naturalnych ekosystemów Polski. Pracując naukowo zajmowała się, między innymi, ekologią behawioralną ssaków. Pochodziła ze znanej artystycznej rodziny. Była córką Jerzego Kossaka, siostrą Glorii Kossak, wnuczką Wojciecha Kossaka i prawnuczką Juliusza Kossaka, bratanicą Magdaleny Samozwaniec oraz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Jej partnerem życiowym był Lech Wilczek – fotograf i przyrodnik, którego poznała po przeprowadzce do leśniczówki „Dziedzinka” w Puszczy Białowieskiej.

Kossak barwnie opowiada o zwierzętach. Czasami stawia je człowiekowi za wzór. Opisując zachowania wilków podkreśla rolę przywódcy, który nie może być głupim dyktatorem wymuszającym władzę i bezwzględny posłuch, bo to oznaczałoby śmierć stada. Szef nie leży w ciepłej noże, nie odpoczywa, nie czeka, ale szuka, tropi i znajduje pożywienie. Jego pozycja oznacza prestiż, a nie siłę.

Drapieżniki nie są zagrożeniem dla mniejszych zwierząt. Zabijają najsłabsze osobniki, ale nigdy nie doprowadzają do wytępienia całego gatunku. Inaczej jest niestety z człowiekiem, który wkracza na terytorium zwierząt i mówi im, że mają zniknąć.

Autorka pokazuje jak urozmaicić leśne wędrówki, szukając zwierzęcych tropów albo tak zwanych zrzutów, czyli poroża jelenia. Wyjaśnia na czym polega niezwykła relacja dziecka z misiem. Opisuje zwyczaj oswajania niedźwiedzi, w których dawne plemiona dostrzegały ludzkie odruchy. Inuici uważali, że dusza ludzka po śmierci zamieszkuje ciało niedźwiedzia.

Publikacja bardzo ciekawa, pełna anegdot i ciekawostek z życia małych i większych ssaków, owadów, mięczaków, ryb i ptaków.

Polecam. Oprawa miękka, klejona, czarno białe zdjęcia i ilustracje.

Hajland. Jak ćpają nasze dzieci

 

 

Autorki: Maria Banaszak, Agata Jankowska
Wydawnictwo Wielka Litera

 

dr Maria Banaszak jest certyfikowaną specjalistką psychoterapii uzależnień, psychoterapeutką poznawczo-behawioralna i badaczką społeczną. Pracuje w Ośrodku Leczenia, Terapii i Rehabilitacji Uzależnień Monar w Głoskowie. W książce udziela wywiadu dziennikarce i reportażystce – Agacie Jankowskiej.

Mówi o młodzieżowych sposobach na spędzanie wolnego czasu. Niezbędnym dodatkiem każdej imprezy jest alkohol i narkotyki. Wielu rodziców nie chce wiedzieć, co robią ich dzieci. Dają im nielimitowany dostęp do swoich kart kredytowych i wymagają tylko dobrych wyników w nauce. Niestety zabawy z używkami często kończą się depresją, stanami lękowymi, samookaleczeniem i próbą samobójczą.

„Projekt dziecko” jest porażką. Potomek zawiódł rodziców, nie spełnił ich oczekiwań i należy go odstawić do naprawy. To zestawienie korporacyjnego słownictwa z relacjami między najbliższymi ludźmi dobrze pokazuje, jak dorośli nie radzą sobie z uczuciami, zastępują je liczbami, tabelkami.

Wywierają presję na najmłodsze pokolenie, które potem jest zbyt zachłanne, bezwzględne, egoistyczne. Pokazują nie ciężką pracę nad osiągnięciem odpowiedniej formy, poziomu umiejętności, ale drogę na skróty. Towarzyszy temu zawsze wysoka dawka adrenaliny, ryzyka. Z czasem trzeba ją niestety zastąpić alkoholem i narkotykami. Dr Banaszak mówi o środowiskach, w których najczęściej dochodzi do kryzysu wychowawczego. Nie są to domy biedne i patologiczne, a coraz częściej środowiska inteligenckie.

Publikacja otwiera oczy rodzicom na wiele współczesnych problemów, uczy czym jest przemoc emocjonalna i ekonomiczna, nadopiekuńczość, wyręczanie dzieci, nadmierna zapobiegliwość. Okazuje się, że metodą bezstresowego wychowania wcale nie wychowaliśmy niezestresowanych dzieci.

Książka zainteresuje wychowawców, opiekunów i rodziców dzieci wchodzących w wiek dojrzewania. Dzięki niej czytelnik pozna mity związane z tak zwanymi miękkimi narkotykami, dowie się jakie są skutki zażywania substancji psychoaktywnych, nauczy się rozróżniać konopie od marihuany.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.