Archiwa tagu: literatura dla dzieci i młodzieży

„Woda”


Autorka: Anna Skowrońska
Opracowanie graficzne i ilustracje: Agata Dudek i Małgorzata Nowak
Wydawnictwo: Muchomor

Kolejny tom popularnonaukowej serii o żywiołach skierowanej do młodych odbiorców, do której tekst napisała autorka książek dla dzieci, redaktor naczelna Muchomora – Anna Skowrońska, ilustracje zaś stworzyły cenione graficzki – Agata Dudek i Małgorzata Nowak. Poprzednia część, „Wiatr” (p. 23/20), była nominowana do nagrody graficznej Książka Roku 2020 Polskiej Sekcji IBBY.

Tym razem autorka omawia różnorodne zagadnienia związane z wodą, przedstawia mnóstwo fascynujących wodnych ciekawostek oraz przemyca sporo wiedzy z fizyki, geografii, biologii oraz ekologii. Ciekawie opowiada o mieszkańcach oceanu, podwodnych statkach, pracy polarników i morskich archeologów, japońskich staruszkach nurkujących w poszukiwaniu pereł, podróżach statkami, uprawie ryżu, historii Titanica, transatlantyckich wyprawach kajakiem, wodnych katastrofach oraz największej na świecie tamie na rzece Jangcy. Porusza też tematy ekologiczne, przedstawiając zarówno najważniejsze problemy, jak też pozytywne przykłady, np. młodego, holenderskiego nurka, który zainicjował akcję zbierania pieniędzy na budowę  maszyny sprzątającej ocean.

Książka składa się z krótkich, atrakcyjnie opracowanych graficznie rozdziałów. Znajdziemy tu pomysłowe mapy, przekroje, humorystyczne ilustracje oraz wyróżnione informacje.

Bogata w fakty i ciekawostki, atrakcyjna, wartościowa publikacja. Bardzo polecam zarówno młodym miłośnikom przyrody, jak i nauczycielom szkół podstawowych jako materiał uatrakcyjniający lekcje. Wielkoformatowa, starannie wydana, w twardej, szytej oprawie.

 

„Jak zdobyć supermoce”

Autorka: Ewa Martynkien
Wydawnictwo: Literatura

 

Poziom czytelniczy: BD II/III

 

 

Ewa Martynkien jest pedagogiem, trenerem rodzinnym, scenarzystką i reżyserką, autorką książek dla dzieci oraz serii animowanej „Księżniczka Hania i Grymasek”. W poprzednich przeglądach omawialiśmy jej książkę „Mój kumpel Jeremi” (p. 13/20).

Bohaterką „Jak zdobyć supermoce” jest jedenastoletnia Iga. Nie ma przyjaciół i nikt jej nie lubi w szkole. Niczym się nie wyróżnia. Chciałaby być silna, wysportowana, pewna siebie. Koledzy wyśmiewają się z Igi, chociaż nic o niej nie wiedzą. Dziewczynka nie ma mamy. Jej tata jest chory na epilepsję i chociaż bardzo się o nią troszczy, ma też swoje obowiązki zawodowe. Odwiedzając ojca w szpitalu, Iga poznaje Olka, chłopca, który czeka na poważną operację. Potrzebne są pieniądze, więc Iga wyrusza z Olkiem w podróż do Warszawy. Chce wziąć udział w castingu do serialu „Liga superbohaterów” i odszukać tatę Olka.

Autorce udało się stworzyć prawdziwą bohaterkę, dziewczynkę, która ma zwyczajne marzenia. Nie jest ani trochę sztuczna, egzaltowana, przerysowana. Czytelnik łatwo się z nią identyfikuje, współczuje jej. Wydaje się, że spada na nią za dużo cierpienia: śmierć matki, choroba ojca, prześladowania w szkole. Ale czasami rzeczywiście tak bywa. To bardzo mądra książka, która przede wszystkim przestrzega młodych czytelników przed zbyt pochopnym ocenianiem kolegów i koleżanek. Pokazuje, że cyberprzemoc jest czymś okrutnym, a udostępnianie złych informacji, zdjęć, filmów w internecie może zniszczyć komuś życie. Gorąco polecam. Oprawa twarda, szyta.

„Jagodowy dziadek”

Autorka: Katarzyna Wasilkowska
Ilustratorka: Małgorzata Flis
Wydawnictwo: Literatura

Poziom czytelniczy: BD 0/I

 

Katarzyna Wasilkowska jest dobrze znaną czytelnikom autorką książek dla dzieci. Zadebiutowała w 2015 roku w Wydawnictwie „Literatura” powieścią „Jowanka i gang spod Gilotyny”. W przeglądzie 07/21 omawialiśmy jej książkę „Kilka niedużych historii”.

„Jagodowy dziadek” to historia małej Łucji, która wyjeżdża do dziadka na wakacje. Mieszka w małym drewnianym domku, na skraju lasu. Lubi to miejsce, bo wszystko w nim jest stare, drewniane, pachnące. Delektuje się ciszą, której tak brakuje w mieście. Czas płynie bardzo wolno. Dziadek nigdzie się nie spieszy. Codziennie chodzą razem zbierać jagody. Odwiedzają sąsiadkę, która ma łaciatą kotkę. Łucja nazwała ją Księżna, bo jest bardzo piękna. Pewnego dnia kocica rodzi małe. Dziewczynka jest zachwycona.

Pobyt u dziadka nigdy nie jest nudny. Zawsze coś się dzieje. Wieczorami obserwują księżyc, który odbija się w jeziorze. I tylko czasem jest smutno, gdy zatęskni się za mamą, gdy dziadek wywróci się w lesie i rozsypią się jagody, albo po prostu w głowie zrodzi się jakaś zła myśl.

Wasilkowska pisze swoją opowieść tak zwyczajnie. Nie ma w tym ani trochę stylizacji, udawania, fałszu. Poetyckim językiem opisuje codzienność. Mały czytelnik przekonuje się, że Łucja jest taka, jak wszystkie dzieci, roztargniona, wesoła, smutna, zaciekawiona.

Ilustrację do książki przygotowała Małgorzata Flis. Jej prace, wykonane tradycyjną techniką gwaszu, idealnie pasują do treści. Kolorystyka oddaje klimat wakacji na wsi, jest słoneczna i ciepła. Szczególnie polecamy tę książkę. „Jagodowy dziadek” ukazał się w serii „Poduszkowce”, przeznaczonej do czytania przed snem. Oprawa twarda, papier kredowy, nieduży format.

„Sto porad dla zakochanych”


Autorka: Eva Susso
Ilustrator: Benjamin Chaud
Wydawnictwo: Zakamarki

Poziom: BD I/II

 

Trzecia, ostatnia już odsłona przygód Rolfa, chłopca wywodzącego się z zamożnego rodu, mieszkającego w wytwornym domu w centrum Paryża, który zakochany jest w Ofelii, rówieśniczce pomagającej popołudniami swojemu tacie w sklepiku z owocami. Twórcami humorystycznego cyklu są: szwedzka autorka, Eva Susso, oraz francuski ilustrator, Benjamin Chaud. Poprzednio: t. 1 „Sto porad dla nieśmiałych” (p. 10/18), t. 2 „Sto porad dla kłamczuchów” (p. 17/19).

W finałowym tomie trylogii Rolfowi w końcu udaje się zaimponować swojej sympatii. Postanawia bowiem uwiecznić ją na obrazie, który – jak jest przekonany – zawiśnie w Luwrze (to podczas klasowej wycieczki do tego słynnego muzeum wpada na swój pomysł). Uzyskawszy zgodę taty dziewczynki, kupuje w profesjonalnym sklepie dla malarzy farby oraz pędzle i zaczyna malować portret pozującej mu na zapleczu sklepu Ofelii. W zamierzeniu miało to być dzieło inspirowane „Mona Lisą” Leonarda da Vinci, w praktyce zaś wychodzi obraz w stylu Picassa. Gdy na wystawie zorganizowanej w szkolnej auli pojawiają się rodziny uczniów, babcia Klara, podchodząc do obrazu wnuczka, pyta się: „A czy ktoś może mi wyjaśnić, kto namalował tego pokracznego konia?”. Najważniejsze jednak jest to, że sportretowana dziewczynka jest zachwycona nie tylko obrazem, ale też malarzem. W zdobywaniu serca Ofelii Rolfowi pomaga podczytywany w czasie wizyt w prywatnej toalecie (stanowiącej też jego tajemne biuro i centrum obserwacyjne) tytułowy poradnik. W kłopotliwych sytuacjach wspiera się też wyobraźnią, w której zamienia się w superbohatera Errolfa.

Autorka w zabawnej opowieści o perypetiach uczuciowo-artystycznych młodego Paryżanina z subtelnością porusza też poważne tematy związane z chorobą nowotworową najlepszego przyjaciela Rolfa, Aramisa, oraz z demencją babci Klary. Paryski klimat, temperament bohaterów oraz komizm sytuacyjny mistrzowsko oddają satyryczne, czarno-białe ilustracje. Na końcu książki znajduje się kilka wyrazów francuskich z zaznaczoną poprawną wymową.

Pełna humoru, napisana z lekkością i polotem opowieść o pierwszym zakochaniu. Oprawa twarda, szyta. Polecam.

Poprzednie części serii o Rolfie:
https://www.zakamarki.pl/produkt/sto-porad-dla-niesmialych/
https://www.zakamarki.pl/produkt/sto-porad-dla-klamczuchow/