Archiwa tagu: literatura piękna dla dorosłych

Niepoprawna mnogość

 

redakcja: Lucy Caldwell
Wydawnictwo Pauza

 

Lucy Caldwell jest irlandzką dramatopisarką, autorką trzech powieści i dwóch zbiorów opowiadań. „Niepoprawna mnogość” to antologia współczesnych opowiadań irlandzkich, która ukazała się pod jej redakcją.

Caldwell zastanawia się nad tym co oznacza słowo pochodzenie. Czy Irlandczykiem jest tylko ten, kto urodził się w Irlandii, czy także ten, kto mieszka w Irlandii od wielu lat? Antologia ma prezentować złoty wiek irlandzkiej literatury, nową odmianę realizmu magicznego, świeżość wnoszoną przez imigrantów, twórczość stawiającą odważne pytania o feminizm i integralność cielesną.

Na publikację składają się dwadzieścia cztery najbardziej reprezentatywne, zdaniem Caldwell, opowiadania. Większość z nich napisały kobiety. W ich tekstach odnajdujemy obraz współczesnego świata. Młodzi ludzie odrzucają zasady, którymi kierowali się ich rodzice. Żyją szybko i intensywnie. Znajomości są przelotne, uczucia nieistotne, jak komentarze na profilach społecznościowych. Jedna z bohaterek, Claire, poznaje w kinie chłopaka. Natychmiast dodaje go do znajomych na Facebooku. Następnego dnia ten sam Facebook informuje ją, że Alex nie żyje. Dobrze zna realia udanej zabawy w nocnym klubie, wiec początkowo podejrzewa, że ten post na profilu informujący o jego śmierci, to głupi żart kolegów. Prowadzi własne dochodzenie w sieci, niestety śmierć okazuje się być prawdziwa. Chłopak popełnił samobójstwo.

Nie wszystkie opowiadania w sposób dosłowny przedstawiają rzeczywistość. W jednym z nich Mały John boi się basenów, nie lubi się rozbierać, wstydzi się swojego ciała. Ojciec natomiast uwielbia pływać i znacznie lepiej czuje się w towarzystwie małych dzieci, niż wśród dorosłych. Uczy syna, jak się rozbierać na basenie, ale nie ma w tym zwykłej ojcowskiej miłości. Jest niezdrowa relacja i złość, że Mały John za szybko dojrzewa.

W kolejnej opowieści Conor i Reece odgrywają rolę dobrych małżonków. Rozwiedli się, ale nie przekazali tej informacji ojcu Conora. Myślą, że jest stary i chory. Nie chcą go denerwować. Tymczasem on właśnie znalazł sobie nową kobietę.

Zbiór opowiadań to wciągająca lektura. Każdy tekst jest zaproszeniem do innego świata, intymnych przeżyć i doświadczeń.

Polecam. Oprawa miękka, klejona. 

Tajemnica rzekomego małżonka

 

Autor: Jeff Cohen
Wydawnictwo Prószyński i S-ka

 

E.J. Copperman to pseudonim literacki Jeffa Cohena, pochodzącego z New Jersey autora powieści kryminalnych, między innymi „Tajemnicy brakującej głowy”.

W najnowszą opowieść kryminalną Cohen ponownie wplata wątek choroby. Bohaterem znowu jest Samuel Hoenig, który ma zespół Aspergera. Prowadzi Biuro Odpowiedzi na Pytania.

W poprzedniej części zastanawiał się kto ukradł zamrożoną głowę z Instytutu Krioniki Garden State. Tym razem odwiedza go młoda kobieta. Szuka odpowiedzi na pytanie kim jest mężczyzna, który sypia w jej łóżku i jest jej mężem. Poznała go na balu przebierańców, gdzie wypiła dwa kieliszki wina, a potem urwał jej się film i nie wie, co działo się przez trzy kolejne dni. Podobno wzięła ślub z tym mężczyzną już w drugim dniu znajomości. Ktoś nawet zrobił im zdjęcia, ale ona niestety niczego nie pamięta.

Samuel Hoenig nie jest detektywem, ale postanawia rozwiązać tę zagadkę. Ma zespół Aspergera i wie, że powinien panować nad swoimi odruchami. Nie potrafi obserwować i interpretować mowy ciała innych ludzi. Aby zrealizować nowe zlecenie potrzebuje kogoś, kto pomoże mu skupić się na niuansach i odczytywać ukryte znaczenia.

Nieoczekiwanie w biurze pojawia się ów podejrzany mąż. Samuel wzoruje się na Sherlocku Holmesie.  Jego spostrzegawczość pozostawia jednak wiele do życzenia. Autor umiejętnie łączy wątki kryminalne z obyczajowymi. Bohater ma specyficzny sposób bycia i bardzo dobre relacje z matką. Książka jest napisana lekko, z dystansem i dużym poczuciem humoru. Cohen obala stereotypy dotyczące zespołu Aspergera i pokazuje czytelnikowi świat widziany oczami osób chorych.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.

Sen o okapi

Autorka: Mariana Leky
Wydawca: Wydawnictwo Otwarte

 

 

 

 

 

 

Pierwsza, prezentowana na liście nowości wydawniczych książka niemieckiej pisarki Mariany Leky. Tytuł ten okazał się bestsellerem na niemieckim rynku wydawniczym i przetłumaczony został na ponad dwadzieścia języków. Zostanie zekranizowany przez reżysera Arona Lehmanna.
Polska wersja tytułu powieści sugeruje oniryczny charakter fabuły i tak rzeczywiście jest. Pasuje do niej też określenie realizm magiczny. Przeplata się tu codzienność z baśniowością, melancholia i żywotność, ból fizyczny i duchowy z ukojeniem.

Gdzieś, jak przyznaje w wywiadzie autorka w jej rodzimym miasteczku Westerwald, w Kolonii (na tym kończą się wątki autobiograficzne, jak zarzeka się Mariana Leky) żyje dziewczynka otoczona miłością babci, przyszywanego dziadka i najlepszego przyjaciela, równolatka z którym spędza każdą chwilę. Nie jest to świat idealny. Mama dziewczynki myśli o rozwodzie, ojciec nieustannie wyrusza w świat na kolejne wyprawy, babcia tęskni do zmarłego kilkadziesiąt lat wcześniej męża a przyjaciel domu od zawsze skrywa miłość do nestorki rodu, nad która ciąży fatum. Jeśli przyśni się jej okapi, w krótkim czasie umrze ktoś z jej otoczenia. Gdy po latach sen babki wraca, życie wszystkich zmienia się diametralnie… Zanim zaskoczy ich śmierć, której ofiary nikt się nie spodziewał wszyscy próbują się do niej przygotować, rozliczyć z błędów lub zagłuszyć wątpliwości lekceważeniem…

Sugestywna, napisana pięknym językiem powieść o prawie zwyczajnym życiu, przemijaniu, miłości, z nutą filozoficznej zadumy, ale momentami też lekko ironiczna.

„To, co stąd można zobaczyć” (tak brzmi dosłowne tłumaczenie tytułu) zależy wyłącznie od czytelnika i jego doświadczeń życiowych. Polecam. Wydanie w twardej oprawie, szyte. Większa, wygodna w czytaniu czcionka.

Miasto z mgły

 

Autor: Carlos Ruiz Zafón
Wydawnictwo Muza

Carlos Ruiz Zafón jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy hiszpańskich. Jego utwory przetłumaczono na czterdzieści pięć języków. Debiutował w 1993 roku powieścią „Książe Mgły” (p. 24/2010). W 2001 roku wydał „Cień wiatru”, pierwszą powieść z sagi o Cmentarzu Zapomnianych Książek.

„Miasto z mgły” to zbiór jedenastu opowiadań po raz pierwszy zebranych w jednym tomie. Jest to ostatnia książka autora, który zmarł w 2020 roku. Opowiadania pokazują wszystkie cechy jego pisarstwa. To rodzaj szkiców, fragmentów, które mogłyby stać się elementami większej całości. Cechuje je typowy dla autora smutek, dystans i zaduma.

Zafón nawiązuje do Cervantesa, wraca do swoich bohaterów z Cmentarza Zapomnianych Książek. W pierwszym opowiadaniu ośmioletni David spotyka czarującą Blankę, panienkę z dobrego domu. Opowiada jej wymyśloną przez siebie bajkę i dzięki temu sam przenosi się do innego świata, w którym nie ma biedy i surowego ojca. Jest tylko piękno, melancholia i niczym nieograniczona wyobraźnia.

Autor w każdym opowiadaniu tworzy tajemniczą atmosferę miast, zakamarków, ślepych uliczek. Opisy przyrody współgrają ze stanem emocjonalnym bohaterów. Śmierć przychodzi nocą, przy świetle księżyca. Zabiera biednych i bogatych. Dzieci ponoszą konsekwencję wyborów, dokonywanych przez dorosłych.

Zafón jest mistrzem kreowania nowej rzeczywistości, łączenia magii, zabobonów, konwenansów z szarą codziennością nędzarzy. Każde opowiadanie kończy się za szybko. Pozostaje ciekawość i niedosyt. Książka spodoba się fanom twórczości Zafóna i wszystkim miłośnikom poetyckiego stylu w opowiadaniach.

Polecam. Oprawa twarda, szyta, nota od wydawcy, wstęp Leszek Bugajski, czarno-białe ilustracje, fragmenty recenzji.

Straszny kraj

 

Autor: Keith Gessen
Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Keith Gessen urodził się w Moskwie. Jako sześciolatek razem z rodziną przeniósł się na stałe do Stanów Zjednoczonych, gdzie obecnie prowadzi kwartalnik literacki i wykłada dziennikarstwo na nowojorskim Uniwersytecie Columbia. Jest bratem Mashy Gessen, jednej z najgłośniejszych amerykańskich krytyczek reżimu Putina.

„Straszny kraj” to jego druga powieść tego autora, zawierająca wątki autobiograficzne. Gessen przenosi się na jakiś czas do Rosji, aby zająć się swoją babcią. Jego sytuacja finansowa nie jest najlepsza. Zajęcia na uniwersytecie nie przynoszą oczekiwanego dochodu, nie ma rodziny, zostaje porzucony przez dziewczynę. Brat, Dima, który dotychczas opiekował się babcią, musi wyjechać do Londynu w interesach. Gessen wie, że nie można mu ufać, bo od dziecka pakował się w kłopoty. I rzeczywiście, już pierwszego dnia okazuje się, że w starym moskiewskim mieszkaniu nic nie jest takie, jak opisywał Dima.

Stan babci nie jest najlepszy. Fizycznie jest sprawna, ale traci pamięć. W kółko zadaje te same pytania i często nie poznaje swojego wnuka. On jednak postanawia, że tak łatwo się nie podda. Organizuje starszej kobiecie czas, chodzi z nią na spacery i do kina.

Mieszkanie jest położone w samym sercu Moskwy i jest darem od Stalina, bo babcia, jako profesor historii konsultowała film o Iwanie Groźnym. Stalin kazał dać mieszkania wszystkim, biorącym udział w tym projekcie. Teraz pokoje przypominają wnętrza muzeum. Pełno w nich pamiątek i zdjęć całej rodziny. Tylko na tych zdjęciach wszyscy są razem, bo w rzeczywistości rodzina dawno rozjechała się po świecie.

Gessen nie pierwszy raz wraca do Rosji. Był tutaj podczas studiów. Wtedy zastał biedę i ruinę. Każdego dnia cieszył się z możliwości powrotu do Ameryki. Z dumą używał przywiezionych ze sobą kosmetyków, które pachniały lepszym światem. Etykiety na opakowaniach były radosne, jaśniejsze, kolorowe.

Teraz widzi Rosję nowobogacką. W luksusowych częściach miasta za kawę trzeba zapłacić czterdzieści dolarów. Ulicami przechadzają się ludzie w drogich garniturach i garsonkach, rozmawiając przez super płaskie telefony. Ekskluzywne samochody wjeżdżają do podziemnych parkingów.

Ale architektura miasta jest wciąż taka sama, nielogiczna, monumentalna, socrealistyczna. Wszystkie linie metra, jak promienie słońca, łączą się w centralnym punkcie, jedynym miejscu, gdzie można się przesiąść. Powoduje to straszny tłok na peronach. Rosja nadal jest imperialna. Media, będące pod kontrolą państwa, z sarkazmem relacjonują atak na Gruzję.

Książka Keitha Gessena to pełen szczerości raport z pobytu w Moskwie, powrót do dzieciństwa, rozprawienie się z kompleksami, poszukiwanie odpowiedzi na ważne pytania. Autor zaprasza nas do swojego świata. Czytelnik zatapia się w tej lekturze. Publikacja jest bardzo ciekawa także ze względu na oryginalne zestawienie dwóch światów, amerykańskiego i rosyjskiego.

Polecam. Oprawa miękka, klejona.