10 czerwca 2025 roku w Bibliotece na Koszykowej odbyło się trzecie spotkanie z cyklu rozmów o literaturze, której patronuje cytat z wiersza Krystyny Miłobędzkiej: „już nie widać znaków / jeszcze papier świeci”. Tym razem było to światło emitowane przez dokumenty, które pozostawiły po sobie kobiety piszące. Z archiwów polskich i europejskich wydobywają je badaczki i badacze realizujący od 2013 roku projekt „Archiwum Kobiet” , którego efektem są m.in. cyfrowa baza oraz liczne publikacje książkowe.
Gościniami Biblioteki Publicznej miasta stołecznego Warszawy były prof. dr hab. Monika Rudaś-Grodzka (Instytut Badań Literackich PAN), kierująca projektem oraz jedna z jego realizatorek, dr hab. Danuta Zawadzka, prof. UwB (Uniwersytet w Białymstoku). Porozmawialiśmy o imponującym przedsięwzięciu, jakim jest „Archiwum Kobiet”, skupiając się na dwóch publikacjach z 2024 roku: „Pamiętniku masażystki 1894-1916” Marii Jadwigi Strumpff – jednej z pierwszych warszawskich masażystek, zasymilowanej Żydówki o niezwykle skomplikowanej tożsamości (seksualnej, religijnej, etnicznej) – oraz „Listach” Marii Konopnickiej, wysyłanych w latach 1887-1889 do Nikodema Erazma Iwanowskiego.
Jak można przeczytać w „Manifeście” sformułowanym przez Monikę Rudaś-Grodzką: „Troska o nasze piszące każe nam wypowiedzieć wojnę tradycyjnie pojmowanej historii (…), która przez wieki usuwała w cień” kobiety. Podczas spotkania wspólnie przyjrzeliśmy się temu, za pomocą jakich narzędzi i według jakich reguł ta wojna jest prowadzona.
Spotkanie poprowadziła Katarzyna-Sawicka-Mierzyńska.
